ลมหวน(ทวง)รัก – อักษราภัค
“พี่แดนเป็นอะไรหรือเปล่าคะ จารออยู่หน้าบ้านนะ”
“พี่อยากหมั้นกับจา เราไปบอกพี่พจน์ดีไหมว่าเราสองคนคบกันอยู่”
สีดาอึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินธเนศร้องขอ ‘หมั้นงั้นเหรอ?’
“เอ่อ พ่อยังไม่อยากให้จามีแฟนพี่แดนก็รู้” เธออ้างอีกแล้ว
“แต่พี่แก่แล้ว พี่อยากมั่นคง อยากมีครอบครัวแล้ว”
“แต่พี่แดนจะมีครอบครัวในขณะที่จาเพิ่งจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยไม่ได้ค่ะ
ยังไงก็ต้องรอ หรือพี่แดนจะไม่รอ”
เธอเริ่มขึ้นเสียง
“รอสิ พี่รอจาได้ตลอดชีวิต แต่การรอของพี่ต้องมีจุดหมาย
เพราะงั้นพี่เลยอยากหมั้นจาไว้ก่อน”
สีดาหงุดหงิดที่เขาเอาแต่พูดถึงการจองจำเธอ
“พี่แดนกำลังจะผูกตัวเองไว้กับจานะคะ ไม่อึดอัดเหรอ”
“หรือจาอึดอัดล่ะ?” เขาไม่ตอบไม่เลือกที่จะถามกลับ
สีดาถอนหายใจเหงื่อผุดพรายทั่วใบหน้า เหมือนเราสองคนคุยกันคนละภาษาอีกแล้ว
ทำไมอยู่ๆ พี่แดนถึงเร่งรัดเธอขนาดนี้
และเมื่อต่างคนต่างเงียบอยู่นานธเนศก็ตระหนักได้ว่าสีดาไม่ได้สนใจใยดีความรู้สึกเขาเลย
เธอห่วงแต่ตัวเองและคิดถึงแต่ตัวเอง
