รักซ้ำรอย – มาชาวีร์
“ก่อนทำเรื่องนี้พี่ขอถามน้องภาสักข้อได้ไหม”
ธาวิศพูดแล้วก้าวเท้าเข้าไปหาคนบนเตียง
“ได้ค่ะ”
นิภาก้มหน้ายามตอบ ธาวิศทิ้งสะโพกลงนั่งด้านข้าง
พร้อมกับดันปลายคางของหญิงสาวให้ขึ้นมองหน้าเขา
“น้องภาเต็มใจใช่ไหม”
แววตาของคนถูกถามสั่นระริกไปมา
ปากจิ้มลิ้มก็ขยับขึ้นลงเหมือนคนคิดไม่ออกว่าควรตอบอย่างไร
“น้องภาพี่ถามว่าเต็มใจใช่ไหม หรือว่าถูกคุณยายบังคับ”
คราวนี้ธาวิศเน้นน้ำหนักเสียงมากขึ้นกว่าเดิม
“ภาเต็มใจค่ะ”
หญิงสาวตอบเขาแล้ว แต่เป็นคำตอบที่เต็มไปด้วยความไม่มั่นใจในตัวเอง
“ไม่ได้ถูกบังคับแน่นะ”
“ค่ะ ภาไม่ได้ถูกบังคับ ภาเต็มใจค่ะพี่ภูมิ”
ธาวิศกัดฟันกรอดในคำตอบที่เขาไม่ปรารถนาจะได้ยิน
ออกแรงผลักหน้าอกนิภาจนล้มลงไปนอนอยู่บนเตียง
ปลดกระดุมเสื้อนอนของตนเองออกทีละเม็ด
โดยที่สายตาก็ยังจดจ้องอยู่กับคนตรงหน้า
“ระหว่างเรามันจะไม่มีความผูกพันอะไรกันทั้งนั้น
เราทำเรื่องนี้ก็เพื่อคุณยาย เสร็จจากนี้ไปพี่ก็จะกลับกรุงเทพฯ
ไปใช้ชีวิตกับคนรักของพี่ตามเดิม ภายังรับได้อยู่ใช่ไหม”
ชายหนุ่มพูดจบก็ทิ้งเสื้อนอนลงบนพื้น คนบนเตียงก็ยังเม้มริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่น
คำตอบไม่มาสักทีเขาเลยต้องเลิกคิ้วขึงตาใส่
“ค่ะภารับได้”
คำพูดที่เปล่งออกมาช่างเบาหวิว คงไม่ต่างไปจากอารมณ์ของคนพูด
“รับได้ก็ดี อย่ามาเรียกร้องอะไรทีหลังก็แล้วกัน ไม่งั้นพี่เอาตายแน่”
