จอมโอหังเผด็จรัก – พราวนภา
“อีกแล้วเหรอ…มิสเตอร์เบอร์ยาน็อฟสกี้
คุณซัดไอ้ยาเฮงซวยนั่นเข้าไปอีกแล้วเหรอฮะ!”
อารดา ตะเบ็งเสียงตะคอกลั่น ก่อนจะหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ว่าพ่อเจ้าประคุณจะบ้าดีเดือดได้ขนาดนี้ นี่เป็นหนที่สามในรอบอาทิตย์
ที่เขาตั้งตัวเป็นหนูทดลอง แล้วก็ต้องวิ่งซกมาบุกสำนักงานทนายความของเธอ
แถมแต่ละครั้งก็ไม่ได้มาแบบสุภาพชนเขาทำกัน แต่มาด้วยความโหด
และหื่นเต็มพิกัด และครั้งนี้ก็คงไม่ต่างกัน
“อือฮึ…อีกแล้วจ้ะยาหยี ในเมื่อแสนรู้ดีขนาดนี้ก็มาเถอะ
มามะ…เมียจ๋ามาให้ผัว ‘ฟาด’ ให้หาย ‘อยาก’ ซะดีๆ”
เจ้าของร่างร้อนรุ่มประหนึ่งมีไฟสุมพยักหน้าหล่อระเบิดระเบ้อยอมรับ
พลางกระชากร่างอรชรเข้าปะทะแผงอกกว้าง แล้วก้มลงบดขยี้
กลีบปากสีระเรื่อด้วยความหื่นหิวราวพายุบุแคม จนเธอแทบหายใจหายคอไม่ทัน
จวบจนกระทั่งเขาสัมผัสได้ว่าสาวน้อยจะขาดใจแล้วจริงๆ
ถึงได้ยอมถอดถอนเรียวลิ้นร้ายกาจออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
“โสเภณีตามข้างถนนมันไม่มีให้คุณฟาดแล้วหรือไง
ถึงต้องคอยมาตามระรานฉันอยู่ได้”
หลังจากสูดอากาศเข้าไปหล่อเลี้ยงจนฉ่ำปอด
หญิงสาวตะเบ็งเสียงอย่างระอากับไอ้นิสัยหื่นไม่มีใครเกินของเขา
“ฟาดใครก็ไม่สำคัญ แต่ฟาดเมียนี่สิมันอย่าบอกใคร”
แทนที่จะกราดเกรี้ยวในวาจาแดกดัน แต่เขากลับยิ้มร่า
รับคำด่าราวกับมันเป็นพรอันเลอค่า หนำซ้ำยังมีหน้ามาทำสำบัดสำนวน
กวนอารมณ์อย่างน่าหมั่นไส้ พลอยให้หญิงสาวต้องถลึงตาใส่
จนแทบถลนหล่นออกมานอกเบ้า
“เชิญคุณมันไปคนเดียวเถอะย่ะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก ไอ้คนเฮงซวย!”
หญิงสาวผลักแผ่นอกกำยำแรงๆ แล้วตั้งใจจะยกเท้าขึ้นถีบร่างใหญ่ให้กระเด็น
แต่เขาไวกว่าคว้าหมับเข้าที่ท่อนขาเรียวสวยซึ่งง้างขึ้น ยักคิ้วยั่วอารมณ์
แล้วจับมันมาพาดเอวสอบก่อนจะลูบไล้กระตุ้นเร้า
“คุณไม่เอา แต่ผมจะเอา แล้วก็จะเอาเดี๋ยวนี้ด้วย”
ขาดคำคนเอาแต่ใจหญิงสาวก็ต้องร้องวี้ดออกมา เมื่อเท้าทั้งสองข้างไม่แตะพื้น
เพราะพ่อตัวโตอุ้มมาวางลงบนโซฟา
