กาลครั้งหนึ่ง…ถึงความหลัง – ธารธารา
หญิงสาวทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า พลางคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา
วินจะเคยรักหล่อนบ้างไหมนะ แม้การกระทำของเขา จะแสดงออกถึงความห่วงใยอย่างชัดเจน
แต่เพราะเคยถูกเขาทิ้งร่างไปนาน หลายปีที่ปั่นทอนกำลังใจของหล่อนทุกครั้งเมื่อนึกถึงมัน
ปีแรกเธอร้องไห้เกือบทุกวัน คิดถึงเขาเกือบทุกลมหายใจเข้าออก
หล่อนต้องต่อสู้กับความไม่เข้าใจและความคิดถึง
กว่าจะก้าวผ่านมันมาได้โดยไม่มีน้ำตา ก็เล่นเอากลายเป็นคนเงียบงันไปเป็นปี
ครั้นพอกำลังจะตั้งตัวได้ สายน้ำก็เข้ามาตอกย้ำความเสียใจ
“น้ำจะบินไปญี่ปุ่นเหรอ” เพื่อนในกลุ่มถามขึ้นในงานเลี้ยงศิษย์เก่า
“อื้ม ติดต่อวินไว้แล้ว” หญิงสาวยิ้มเต็มใบหน้า วราลีเลยได้แต่หลบฉากออกมา
ปีที่สองของหล่อนทรมานยิ่งกว่าปีแรกเสียอีก
แค่นึกถึงทั้งสองที่เดินเคียงกันแล้ว ใจของหล่อนก็จวนเจียนจะขาดรอนๆ
หลายปีที่เหลือเธอต้องใช้ความพยายามอย่างเหลือแสนในการลืมเขา
พยายามที่จะลบวินออกจากหัวใจ แต่ก็ไม่เคยทำสำเร็จเสียที
