Tag: นิยายโรมานซ์

ทนใช้ชีวิตเป็นนักมวยฝึกหัด ถูกพี่ชายบังคับให้ซ้อมมวยจนเนื้อตัวเขียวช้ำมานานหลายปี วันนี้ ‘สมใจ ไกลกระโทก’ จะขอขัดใจพี่ชาย หนีจากห้วยตำลึงเข้าเมืองกรุง เพื่อไปหาเจ้าของกะละมังสีชมพูผู้เป็นรักแรก และใช้ชีวิตให้สมเป็นผู้หญิงอย่างที่ต้องการสักที!

ความเข้าใจผิดในคืนนั้นทำให้คิณณ์ไม่รู้ว่าเขากำลังทำให้ใครต้องเจ็บช้ำ ในขณะที่คิณณ์กำลังเริ่มไปได้ดีกับเอวิญา อดีตคู่ขวัญที่ได้กลับมาร่วมงานกันอีกครั้ง ต้องตาที่อยู่ข้างกายเขามาหลายปีก็กำลังคิดจะจากไปพร้อมใครอีกคนในท้องของเธอ “เป็นอะไรรึเปล่าต้อง” คิณณ์เอ่ยถามเสียงดัง “ปะ เปล่าค่ะ แค่ลูกดิ้นน่ะค่ะ” ต้องตาเอ่ยตอบเขาหน้าแดง

“เจินเจิน” ปากร้อนจัดของหลิ่งเซียวฉินผละห่างพร้อมเรียกเสียงแหบพร่า “เป็นสตรีของข้าได้หรือไม่” นางนิ่งงันคล้ายไม่รู้แล้วว่าควรทำสิ่งใด ระหว่างผลักไสหรือดึงรั้งเขาเข้ามา “ข้าอยากแต่งกับเจ้า” ปลายนิ้วเรียวสวยและขาวสะอาดของเขากำลังไล้แก้มอิ่มเรื่อสีชมพูของนางไปมา “เจ้าแต่งให้ข้าเป็นอย่างไร” “คุณชายล้อเล่นแล้ว”

“หึ! ขอโทษเหรอ เรื่องไหนก่อนดีล่ะ พอเถอะฉันเหนื่อย ถอยไปฉันจะกลับ!” “ไม่เอาไม่ให้กลับ ไหนบอกว่าจะอยู่กับหมอกไง” “อย่าตอแหล อย่ามาแทนตัวว่าหมอก ได้ยินแล้วคลื่นไส้” “ท้องหรือเปล่าวิว!” “ท้องบ้านแกสิ อะ…”ร่างบางสะดุ้งเฮือก เมื่อนึกขึ้นได้ ใช่วันนั้นเธอถูกเขาข่มขืน แล้วเธอก็ไม่ได้กินยาคุม ทำไมถึงโง่ซ้ำซากแบบนี้นะ มีสมองซะเปล่า เรื่องสำคัญแบบนี้ เธอลืมได้ยังไง

เมื่อสิ้นสุดพันธะ เธอกับลูกก็ต้องจากไป และเป็นได้แค่คนที่เขาไม่รัก… “พรุ่งนี้เราต้องไปที่อำเภอ…ไปหย่ากัน”