Tag: นิยาย 18+

“หนีครั้งแรกได้นี่ติดใจมากใช่ไหม ถึงได้ใจกล้าหนีออกจากไร่ซ้ำสองแบบนี้ คราวนี้ฉันคงต้องสั่งคนใหม่ว่าถ้าพบเจอเธอให้วิ่งเข้าใส่ได้เลย อย่าทำเป็นเมินเฉยเหมือนครั้งแรก” “ไป กลับ” มือใหญ่ดึงแขนเล็ก ทว่าหญิงสาวก็สะบัดออก พร้อมกับขยับถอยห่างหลายเมตร คิดในใจอย่างตื่นตระหนกว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอหนี ในเมื่อยังกกกอดอยู่กับผู้หญิงของเขา เอาเวลามาสนใจเรื่องของเธอทำไมกัน?!

“ฉันกำลังท้องค่ะ” “เธอท้อง! แล้วมาบอกฉันทำไม ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย” “ที่ฉันมาบอกคุณ ก็เพราะว่า เด็กในท้องของฉัน คือลูกของคุณ” “เธอว่าอะไรนะ ลูกเธอจะมาเป็นลูกฉันได้ยังไง เธอเอาอะไรมาพูด” “คุณหมายความว่ายังไง คุณรู้อยู่แก่ใจว่ามีอะไรเกิดขึ้นระหว่างฉันกับคุณ” “เรื่องระหว่างฉันกับเธอเหรอ มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นล่ะระพีพรรณ เท่าที่ฉันรู้ก็คือ เราไม่เคยมีอะไรกันเลย แล้วเธอจะมาบอกว่าท้องกับฉันได้ยังไง เธอมีหลักฐาน หรือพยานหรือเปล่า จู่ๆ จะมากล่าวหาฉันแบบนี้ มันจะไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ”

การออกจากวังเจ้าพระยาไปอยู่บ้านของสามี ทำให้นกน้อยที่เคยอยู่ในกรงทองอย่างท่านหญิงฉัตรทำตัวไม่ถูก ขณะเดียวกันสฤษดิ์ธาก็จับพลัดจับผลูต้องกลายมาเป็นผู้ดูแลท่านหญิงน้อย จะเป็นสามีก็เป็นได้เพียงในนาม เพราะภรรยายังเรียนไม่จบมัธยมด้วยซ้ำ ทั้งเจ้าตัวยังอยากเรียนต่อแพทย์ จนถึงกับยื่นเงื่อนไขว่า จะไม่ยอมท้องเด็ดขาด เมื่อภรรยาประกาศเช่นนั้น เเล้วสามีอย่างเขาจะทำอย่างไรได้ คงได้แต่สนับสนุนหล่อนให้ถึงที่สุด เฝ้าอดทนรอจนกว่าจะถึงเวลา แม้จะต้องใช้ความพยายามหักห้ามใจอย่างหนักหนาสาหัสก็ตาม

‘ดนุ’ ไม่ใช่คนใจดี ไม่เคยรู้จักคำว่าใจอ่อน หรือจริงๆ แล้วเขาอาจเป็นคนไม่มีหัวใจ ‘เพชรลดา’ บัณฑิตจบใหม่ที่กำลังตกงาน เธอกลับมาบ้านเพื่อจะพบกับหนี้นอกระบบที่แม่และยายสร้างไว้ สัญญาว่าจ้างสามเดือน ที่มีกฎระเบียบมากมายให้ต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด แต่สัญญาว่าจ้างไม่ทันสิ้นสุด นายจ้างกลับเลิกจ้างกระทันหัน เมียจ้างปลดระวางอย่างเพชรลดาก็ต้องไป… ไปพร้อมหัวใจที่บาดเจ็บ

หายนะที่สุดในชีวิตดุลยดา คือวันที่ตื่นขึ้นมาเเล้วพบว่ามีผู้ชายนอนอยู่ข้างๆ และที่ซวยยิ่งกว่า…ผู้ชายคนนั้นคือเชษฐา แฝดผู้พี่ของเพื่อนสนิทเธอ จากอดีตคู่อริวัยเด็กมาเป็นเจ้านายคนใหม่ และล่าสุด…เป็นสามี! แค่ต้องปิดบังคนอื่นก็เหนื่อยพอแล้ว อีตาบ้านี่ยังตามตอแยไม่เลิก ทั้งที่เมื่อก่อนทะเลาะกันแทบตาย แล้วยังชอบมาอ่อยด้วยประโยคที่ว่า “ถ้าอยากรัก ก็รักได้เลย…ตามสบาย” ให้ตายเถอะนี่มันเกินไปเเล้ว เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ เพื่อนที่ไหนกินกันเองเล่า!