Tag: นิยายดราม่า

เขาเปรียบดังดวงดาวบนฟากฟ้า เธอเป็นดั่งหิ่งห้อยน้อยแสงเหนือพื้นดิน… “แม่ให้เธอมาทำไมครับ?” เสียงพูดดังขึ้นต่อหน้า ไม่สนว่าคนยืนอยู่ได้ยิน จะรู้สึกอย่างไร “จิณต์! ลูกต้องหยุดพูด ครั้งนี้แม่จะจัดการเอง ทุกอย่าง” สำหรับเขาแล้ว เธอเป็นความจำใจมาหลายปี และไม่ว่าเขาจะอยากให้อยู่ที่นี่ด้วยหรือไม่ แต่นับแต่นี้ต่อไป ต้องตาเองก็คงไม่มีทางเลี่ยงแล้วเหมือนกัน

เพื่อไม่ให้น้องสาว(ไม่แท้) วัย 18 ต้องไปอยู่ใต้ปกครองพ่อของเธอ เขาจำต้องจดทะเบียนสมรสกับยัยลูกคุณหนูขี้แย ตามคำสั่งเสียของแม่บุญธรรม ชีวิตคู่ของคนที่รักกัน แต่กลับเข้าใจผิดว่าอีกฝ่ายไม่เต็มใจแต่งงานจึงเริ่มขึ้น…อย่างไม่ราบรื่นนัก แต่หวานเว่อร์เพราะอย่างน้อยพวกเขาก็ยังมีสายใยของคำว่าพี่น้องเชื่อมสัมพันธ์ไว้ อีกทั้งเขายังพร้อมจะปกป้องน้องดาจากทุกสิ่ง ในขณะที่น้องดาเองก็รักพี่วีของเธอไม่เสื่อมคลาย

เจ้าสาว… สำหรับหญิงสาวโดยทั่วไป ใครๆ ก็คงอยากเป็น และเฝ้ารอวันจะได้เดินเคียงข้างชายคนรักเข้าสู่ประตูวิวาห์ แต่หากการแต่งงานที่เกิดขึ้น ไม่ได้เกิดจากความรัก และชายผู้เป็นสามี ไม่เคยมองว่าเธอเป็นภรรยา มากไปกว่าเจ้าสาวที่แสนชัง หน้าที่เจ้าสาวอย่างเธอ จึงทำได้แค่ให้กายเขาเร่าร้อนทุกคืนวัน เพราะเธอเป็นได้แค่… เจ้าสาวบำเรอแค้น

เพราะรู้ว่าตนเป็นเพียงตัวแทนของน้องสาว ‘พาพราว’ จึงไม่เคยรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เธอกันตัวเองออกมาจากทุกคน ยอมทนอยู่ในมุมเล็กๆ ที่มีแต่ความเหงา เติบโตมาท่ามกลางความเศร้าร้าวลึก จู่ๆ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป พี่ชายที่เคยหมางเมินกลับมีทีท่ามาสนใจ เอาแต่คอยตามไล่ล่า ดึงเธอเข้าหาทุกครั้งที่มีโอกาส สัญชาตญาณบางอย่างร้องเตือนว่าเขานั้นอันตรายกับใจ…

เธอ…ผู้หญิงที่แกร่งกร้านเต็มไปด้วยเสน่ห์ร้อนแรง อ่อนหวานฉ่ำใจ ทว่าบางคราวเย็นชาและแข็งกระด้างสุดขั้ว มีหัวใจที่ใครก็ไม่มีวันเข้าถึง เขา…ผู้ชายที่พรั่งพร้อมทั้งรูปและทรัพย์ ถูกขนานนามว่าเสือ เมื่อได้ทุกอย่างมาตลอด จึงไม่เคยหยุดตัวเองที่ใคร ทว่าเขามีความรักอยู่เต็มหัวใจ จึงพร้อมจะเผาผลาญหลอมตัวและใจของเธอจนเป็นจุณ จะเกิดอะไรขึ้นหากเธอกลายเป็นผู้ถูกทำลาย ไม่ใช่ผู้คุมเกมอย่างที่เคยเป็นมา

“นี่มัน…ที่เราเคยทำด้วยกัน…มันเป็นเรื่องธรรมชาติไม่ใช่หรือคะ ฉัตต์ไม่ได้สูญเสียอะไรให้คุณ คุณไม่ได้มาเอาอะไรไปจากฉัตต์ทั้งนั้น ตัวฉัตต์ก็ยังนั่งอยู่ตรงนี้เหมือนเดิม และฉัตต์ก็ไม่ได้อยากให้คุณมาแสดงความรับผิดชอบฉัตต์ด้วย จริงๆ นะคะ…คุณไม่ต้องมาหรอก แบบนี้ ฉัตต์ไม่ต้องการเลย” ปกรณ์มองหญิงสาวอย่างลึกล้ำ จ้องมองราวกับต้องการจะทะลุเข้าไปถึงความรู้สึกนึกคิดที่เธอพยายามปกปิดซ่อนเร้น จ้องมองราวกับต้องการจะเข้าไปทำความเข้าใจถึงก้นบึ้งของหัวใจเธอ

เบื้องหน้า… หล่อนคือแม่บ้านฝีมือเยี่ยม แต่หลังบ้านและบนเตียง… หล่อนคือของตายที่เขามีไว้เพื่อระบายเท่านั้น