Tag: นิยายดราม่า

ขอเพียงเป็นความสมัครใจของข้า… แม้ต้องประสบหายนะเก้าครา ข้าก็จะไม่เสียใจ… หวังหลี่เฟิงพึมพำบทกวีทั้งที่หลับตา จิตใต้สำนึกสั่งความว่าเขายังตายไม่ได้แม้ร่างกายจะบอบช้ำ โดยเฉพาะแผลที่หน้าท้องยังไม่หายสนิท และมันกำลังปริจนเจ็บปวดทรมานเพราะถูกกระแทกด้วยร่างของดรุณีน้อย เขายังไม่ตายและนางยังคงหายใจ… หวังหลี่เฟิงได้แต่ครุ่นคิดหาคำตอบ แม้ตัวเขาเพิ่งสิบเจ็ดส่วนนางย่างสิบสี่ แต่ความรักนั้นหาได้แบ่งแยกอายุ

เพียงหนึ่ง ไม่มีสอง… ระหว่าง ‘หวังอ้าวเทียน’ และ ‘หวังอวี่เทียน’ คงจะง่ายดายสำหรับพวกเขาพี่น้อง หากเดิมพันนี้ไม่ได้ผูกมัดไว้ด้วย ‘หัวใจ’ และคงจะง่ายดายกว่า หากพวกเขามิได้มี ‘หัวใจ’ ดวงเดียวกัน … เพียงหนึ่ง ไม่มีสอง… ระหว่างคนที่ ‘เคย’ รัก กับ คนที่ ‘ไม่เคย’ คิดจะรัก เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ลวงหลอก และเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ซ่อนเร้นอยู่ใน ‘เงาใจ’ อันรางเลือนแห่งวานวัน

“รักก็คือรัก ไม่ว่าอดีตนางจะมีสามีหรือไม่มีก็ตาม แต่ในยามนี้นางเป็นภรรยาข้าแล้ว นางล้วนเสียหายด้วยน้ำมือข้า นางยากที่จะหวนคืน แม้นหากนางอยากหวน ข้าก็จะบั่นคอคนในอดีตของนางเสียให้สิ้น”

ถึงจะมีวาสนาร่วมกัน ได้เป็นคู่หมั้นของท่านอ๋องน้อยแห่งวังบูรพาตั้งแต่อายุเพียงไม่กี่ขวบ แต่ ‘มู่ ชิงชิง’ ก็มิได้สุขสบายอย่างที่ใคร ๆ ต่างพากันอิจฉา เมื่อเคราะห์ซ้ำกรรมซัดบ้านสกุลมู่ถูกให้ร้าย ซ้ำยังถูกสังหารยกครัวเพื่อปิดปาก นางซึ่งเป็นคุณหนูของสกุลมู่ที่รอดตายเพียงหนึ่งเดียว กลับถูกหัวหน้าพ่อบ้านมาขายเข้าหอนางโลม ชิงชิงจึงต้องปลอมตัวเป็นชายในนาม ‘ชิงเทียน ’และหลบหนีจากที่นั่น กลายมาเป็นบ่าวรับใช้ที่ ‘วังบูรพา’

“ฆ่าตัวตาย?” เด็กหญิงเอียงคออย่างงุนงง “ผู้ใดฆ่าตัวตายเจ้าคะ” “ก็เจ้าไง” เขาใช้นิ้วชี้จิ้มที่หน้าผากของเด็กหญิง “ไม่เช่นนั้นเจ้าจะเดินลงน้ำไปทำไม” “ท่านผู้มีพระคุณเข้าใจข้าน้อยผิดแล้วเจ้าคะ” เด็กหญิงรีบอธิบาย ได้ยินถ้อยคำของนางก็ทำให้เด็กหนุ่มหน้าตึงไป เขาก้าวเท้าถอยห่างนางออกมาเล็กน้อย “เช่นนั้นก็ดีแล้ว อย่าได้ลืมเชียวว่าชีวิตเจ้าเป็นของข้าแล้ว” หนึ่งครั้งที่เขาช่วยชีวิตนาง หนึ่งครั้งที่นางช่วยชีวิตเขา