Tag: นิยายดราม่า

เธอเคยทิ้งเขาไปเมื่อสิบปีที่แล้ว ด้วยสาเหตุคือความไม่เหมาะสม ทั้งด้านอายุ นิสัย และการใช้ชีวิต ทว่าสิบปีต่อมา เขากลายเป็นผู้ชายสมบูรณ์แบบ ที่เธอเห็นว่าเหมาะสมเป็นที่สุด น่าเสียดายที่เขามีคู่หมั้นแล้ว แต่จะเป็นไรไป เธอก็แค่สวมบทนางร้าย แล้วแย่งพระเอกมาจากนางเอก เรื่องแค่นี้ไม่ยากเกินไปสำหรับนางมารร้ายอย่างเธออยู่แล้ว อดีตเขาเคยติดบ่วงรักของเธอ ปัจจุบันและอนาคตก็ต้องเป็นเช่นนั้นตลอดไป…

แค้น! เป็นคำเดียวที่สดายุใช้หล่อเลี้ยงจิตใจให้แข็งแกร่ง เพื่อรอวันสะสางให้สิ้นซาก และเป้าหมายของชายหนุ่มก็คือ ปรารถนา เธอคือแก้วตาดวงใจของศัตรูตัวฉกาจ ที่จะได้รับการชำระแค้นจากเขาด้วยวิธีการอันหอมหวาน เจ็บปวด รวดร้าว และทรมานใจไปพร้อมๆ กัน เขาเปรียบเสมือนซาตานไร้หัวใจ ย่ำยีร่างกายเธอยังไม่พอ มิหนำซ้ำยังเยียบย่ำหัวใจเสียแหลกเหลว …

“คุณพาย…” … “ยังดีที่จำชื่อผัวได้” น้ำเสียงของเขาห้วนกระด้าง ดวงตาคมจัดลุกวาบอย่างน่ากลัว แต่ถ้อยคำที่เขาใช้ทำให้แพรนวีย์ถึงกับตกตะลึง เพราะนึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าใช้คำนี้ “เห็นหน้าผัวทำท่าตกใจเหมือนเห็นผี ผู้หญิงอย่างเธอนี่มัน…” … “คุณไม่ใช่…” แพรนวีย์เถียงเขาเสียงสั่น ซาตานหน้าหยกก้าวเข้ามาหา ด้วยมาดเสือหิวตะครุบเหยื่อ…

“ภูดิส” …โปรแกรมเมอร์สุดหล่อไม่เคยรู้มาก่อนเลย ขณะที่เขาเจ็บปวดกับรักครั้งเก่าจนหัวใจด้านชา มีใครอีกคนหนึ่งวางหัวใจไว้ที่เขาเสมอมา จะสายเกินไปไหมถ้าจะค้นใจตัวเอง และดูแล ‘หัวใจ’ ของใครคนนั้นที่วางแนบชิดอยู่กับใจเขาให้ดี …จากนี้และตลอดไป

“กัญติญา” นอนร้องไห้กับการกระทำของเขา ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกับเธอแบบนี้ เธอเองไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องทนและทนไปเพื่ออะไร … “รัฐศาสตร์” เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดลำลอง เขาเดินมาหยุดนิ่งที่ข้างเตียง ยืนมองร่างที่หลับใหลของเธอ เขาบอกตัวเองไม่ได้ว่าสิ่งที่เขากระทำลงไปกับเธอเพราะเหตุใด แต่ที่แน่ๆ คือเขาหวง…

ความสาวที่เฝ้าถนอมต้องเสียไป ยังไม่น่าเสียใจเท่ากับศักดิ์ศรีความเป็นคน ที่ถูกผู้ชายใจทมิฬย่ำยีจนสิ้น ทั้งที่รู้ว่าตัวเองกำลังยืนอยู่บนปากเหว เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเบื่อ เธอจะถูกผลักลงไปในเหวลึก เจ็บปวดและทรมานจากการเป็นคนไร้ค่า แต่กระนั้นหัวใจก็ยังคงเรียกหาอ้อมกอดจากอสูรร้าย…

“คุณ ! คุณคือคู่หมั้นของพี่วานี่คะ” วาณิตาเอ่ยถามออกไปเพราะจำชายหนุ่มได้ ว่าเป็นคู้หมั้นของพี่สาวต่างมารดาของเธอ “ใช่” ณภัทรตอบรับ “แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ” วาณิตาเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ผมสั่งให้ลูกน้องพาคุณมาเอง” ณภัทรบอกสายตาจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่วางตา และบอกออกไปอีกว่า “ต่อจากนี้ไปคุณคือคู่นอนของผม”

“สวัสดีครับ ผมทนายของคุณอริสรา วิจิตราพันธ์ครับ คือผมมีเรื่องจะเจรจากับคุณนฤชิตเกี่ยวกับเรื่องการหย่าของคุณกับคุณอริสรา ไม่ทราบว่าคุณนฤชิตพอจะมีเวลาให้ผมไหมครับ” … “ไม่ว่าง ผมไม่เจรจาอะไรทั้งนั้น เพราะผมไม่หย่า แล้วก็ไม่ต้องมาขู่ ฝากไปบอกเมียผมด้วยนะว่าผมไม่มีวันยอมหย่า แล้วผมก็จะสู้ทุกทาง คนอย่างนายนฤชิตไม่มีวันแพ้ ต่อให้ผมต้องตามทำลายหลักฐานทั้งหมดที่พวกคุณมี ผมก็จะทำ คุณเตรียมตัวแพ้ได้เลย!”