ดาวน์โหลด Ebook นิยายไทย นิยายจีน นิยายแปล pdf
อ่าน e-book นิยายไทย นิยายแปล นิยายจีน pdf epub
| *** ช่วงนี้มีนิยายที่ถูกนำไปสร้างเป็นละคร / ซีรีส์ / หนัง อะไรบ้าง คลิกดูที่นี่เลยค่ะ / สำหรับใครที่อยากอ่านนิยาย แต่ไม่รู้จะอ่านเรื่องอะไรดี เรามีฟังก์ชั่นสุ่มนิยายให้ด้วยนะคะ คลิกเลย! *** |
“คุณหลีรู้ไหม ถ้าเปรียบผู้หญิงกับสี สีชมพูคงเปรียบกับผู้หญิงที่อ่อนหวาน ผู้หญิงร่าเริงเบิกบานก็เหมือนสีเหลืองที่สดใส ผู้หญิงที่มองโลกในแง่ดีคงเหมือนสีฟ้าสว่างๆ” สะหลีจันตาโคลงศีรษะ เขามาถกเรื่องสีเรื่องผู้หญิงอะไรกับเธอ เหมือนตักน้ำราดตอมากกว่า เธอไม่ได้ละเอียดอ่อนขนาดจะฟังเรื่องพวกนี้แล้วรู้สึก
เมียก็ไม่มี คนรักที่มีก็หนีไปในวันแต่งงาน ชีวิตในแต่ละวันของ สัตยา ก็ดูเหมือนจะแห้งแล้งและขาดสีสัน ผู้ชายห่ามๆ เลี้ยงไก่ได้ ล้างไข่เป็น เลยเตรียมปลูกคานอยู่ตามลำพัง ถ้าไม่บังเอิญมี ผู้จัดการคนใหม่เข้ามา… ‘รักชีวิต อย่าคิดหือกับไก่’ ประโยคนี้คือคำเตือนใจที่ วาโย ต้องท่องจำทุกวัน เมื่อเธอต้องรอนแรมหนีปัญหาจากกรุงเทพฯ มาทำงานในฟาร์มพอเพียงที่มีเจ้าของฟาร์มคือสัตยา หรือนายไก่โต้ง หนุ่มภูธรร่างสูง ผิวสีแทน หล่อเข้ม เขามีดีทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียว คือนิสัยไม่ดี!
“ใช้มือหยิบแล้วมันบาดจะทำยังไง ระวังหน่อย… อ๊ะ” ไม่ขาดคำ คนเตือนที่ตั้งใจจะเก็บเองก็ขมวดคิ้ว คมปรัชญ์มองนิ้วมือที่โดนเศษชามแตกบาดแล้วก็กลอกตา เสียหน้าไม่น้อย แผล นิดเดียว เขาก้มมองปลายนิ้วแล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะพรึ่ดอย่าง อดไม่ได้ของผู้หญิงที่นั่งยองๆ ตรงกันข้าม ชายหนุ่มแยกเขี้ยวใส่เธอ แล้วยื่นมือมาเขกมะเหงกบนหน้าผากมนทีหนึ่ง
“ผู้หญิงของฉัน” เสียงดังจากคนที่เดินย่ำเท้าพุ่งเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว แล้วปัดเก้าอี้ตัวใหญ่ที่ขวางไว้กระเด็น ก่อนจะเอามือกระชากคอเสื้อของผู้ชายร่างเล็กบางกว่าเขามาไว้ แล้วดึงมาประชิดใบหน้าตนเองบอกเสียงเข้ม “ไม่อยากตาย อย่าเสือกแตะ”
ภูเมฆ เป็นคนพิเศษ นั่นคือพูดและฟังกับสัตว์ทุกชนิดได้ตั้งแต่เกิด ทำงานเป็นช่างภาพนิตยสารสารคดีระดับโลก และวันนี้…เขาเดินทางมาทำงานที่ประเทศของแม่ เรื่องราวความรัก แสนละมุนใจก็เกิดขึ้น…เมื่อเขาได้พบเจอกับสาวร่างเล็กที่มีนามว่าลินจง
บาหลี เจอเขาครั้งแรก ในสถานะหนุ่มกู้ภัยร่างใหญ่ หน้าคม ตาดุ ที่เข้ามาช่วยชีวิตเธอจากอุบัติเหตุ เจอเขาครั้งที่สอง ในสถานะเด็กท้ายรถปากร้าย จอมยียวนชวนให้โมโห เจอเขาครั้งที่สาม ครั้งนี้ประทับใจที่สุด เพราะว่าเขาต่อยเธอสลบเหมือดได้ในหมัดเดียว
แบรนเดอร์เดินเร็วๆมาคว้าแขนของผู้หญิงที่จะหนีเขาไว้ได้ก่อนที่เธอจะออกจากประตูของครัวไป ชายหนุ่มรั้งแขนของหญิงสาวไว้ ใบหน้าที่สามารถสะกดสายตาของใครต่อใครได้เพียงวินาทีแรกที่ได้เห็นก้มลงมาหาเธอ “พิโอนี… เธอรู้ใช่ไหมว่าทำไมเราถึงมาเจอกันอีกครั้ง”
ภาพที่เห็นทำให้เธอต้องเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ เขาไม่เหมือนภาพที่เธอจินตนาการไว้เลยสักนิด ตอนนั่งเครื่องมา เธอแอบคิดถึงหน้าตาของไกด์ตัวเองว่า ต้องเป็นชายชาวพม่าผิวเข้ม นุ่งผ้าลายที่เรียกว่าโสร่ง สวมเครื่องประดับเต็มตัว และโพกหัวด้วยผ้าแบบตัวละครที่เธอเคยเห็นในโทรทัศน์
หญิงสาวขยับตัวอย่างลำบากและเมื่อยขบเมื่อรู้สึกตัว ดวงตาปรือก่อนจะกะพริบถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้ชัดเจน บุหลันครางในลำคอเมื่อรู้สึกเวียนศีรษะอย่างมาก หลับตาลงอีกครั้งอย่างมึนงง และยังคอแห้งผากราวกระดาษทราย “โอย…” ครางเสียงยาวก่อนจะพลิกตัว แล้วย่นคิ้วเมื่อพลิกตัวมาชนอะไรบางอย่าง
เจ็บจัง… เจ็บจังเลย แล้วก็อยากอ้วกมากๆ ด้วย การโดนสวมเขาแล้วรู้ตอนเมาเป็นครั้งแรกที่มันคงจะเฮิร์ทมากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า… ฉันต้องทำยังไง ฉันต้องทำยังไงถึงจะหายเจ็บ…ฉันไม่เคยอกหัก แต่เคยเห็นในเอ็มวีบ่อย ใช่แล้ว ฝักบัว ฉันต้องหาฝักบัว “โอ๊ย!” ไม่ทันจะเจอฝักบัว ฉันก็เจอกำแพงเสียก่อน
และด้วยความค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปและอ่อนโยน เซดริกขยับอย่างรวดเร็ว และเงียบกริบ เขาใช้เวลาเพียงเสี้ยวนาทีเลื่อนตัวไปนั่งข้างอีกฝ่าย และยกแขนขึ้นรับร่างของคนหลับไม่รู้เรื่องไว้ กลายเป็นนั่งโอบพันดาวที่หลับไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวไปแล้ว ให้นั่งพิงอกเขาอย่างเหมาะเจาะ
