Tag: นิยายรัก

ในวันที่หัวใจดวงน้อยต้องเจ็บปวดด้วยความเปลี่ยวเหงา “ลลินา” สาวน้อยวัยสิบแปดก็ได้พบกับชายหนุ่มแปลกหน้าโดยบังเอิญ แต่เขานั้นนอกจากจะทั้งขี้โมโหและหงุดหงิดง่ายแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเธอสักนิด ทั้งที่เธอเป็นคนช่วยชีวิตเขาไว้แท้ๆ แล้วเรื่องอะไรเธอจะยอมแพ้ สาวน้อยจึงตามติดหวังจะเอาชนะโดยหารู้ไม่ว่า…

พรรณพัตราตั้งใจไปอาละวาดหัศวรรช หนุ่มเลือดผสมและเพลย์บอยชื่อดังผู้ได้รับฉายาว่า เสือหวง ให้ขวัญกระเจิง เพราะไม่พอใจที่เขาให้สัมภาษณ์ใส่สีตีไข่บริษัทของหล่อนจนอาจจะชวดงาน ด้านชายหนุ่มก็สติกระเจิงจริงๆ เมื่อหัวใจตกลงไปในหลุมเสน่หาของหล่อนตั้งแต่แรกเห็น แค่นั้นไม่พอ…สัญชาตญาณเสือยังพลุ่งพล่านจนอยากขย้ำเหยื่อสาวให้จมเตียง ยิ่งรู้ว่าหล่อนคือคนที่ผูกหัวใจเขาไว้ตั้งแต่เด็ก ยิ่งต้องใช้ทั้งเล่ห์กลเเละลูกอ้อนให้ว่าที่พ่อตาแม่ยาย ซึ่งซี้กับมัมและป๋ายกเเม่ลูกพลับแสนเปรี้ยวให้

เมื่อโลกกล่มสลาย ป่าหิมพานต์ถูกทำลายล้างด้วยมหาอัคคี เทพ อสูร สิ่งชีวิตจากป่าหิมพานต์และมนุษย์ ต้องร่วมมือกัน สร้างโลกใหม่ขึ้นมาเพื่อความอยู่รอด โลกใหม่ในนาม นวหิมพานต์ นวหิมพานต์อยู่ใต้การปกครองร่วมกันของบรเทพและบรอสูร ทั้งสองฝ่ายไม่ใช่ศัตรู แต่ก็ไม่ใช่มิตร ไม่เคยมีการรวมตัวกันระหว่างสองสายเลือดมาก่อน และนวหิมพานต์จะไม่มีวันรวมกันเป็นหนึ่งจนกว่าเนตรทิพย์จะถือกำเนิด

เมื่อรักเดินมาถึงทางตัน ก่อนที่ทุกอย่างจะพังทลายไปต่อหน้า ลองปล่อยมือให้ความรักโบยบินไป ถ้าคนนั้นคือคนที่…ใช่ เขาจะกลับมา และถ้าเขากลับมาในเวลาที่ใช่ รักเก่าๆ ในวันใหม่ๆ นั้นจะมั่นคงไปนิจนิรันด์ ความรักของ ‘ดอกฟ้า’ และ ‘ว่าที่นายทหารหนุ่ม’ ที่พรหมลิขิตให้เดินขนานกันไปคนละเส้น แต่สองเส้นนั้นวนเวียนกลับมาพบเจอกัน…ครั้งแล้วครั้งเล่า ยื้อไว้ หรือ ปล่อยไป ตัดใจ หรือ ครองคู่

เธอต้องชดใช้ด้วยร่างกาย จนกว่าใครคนนั้นจะกลับมา นั่นคือเวลาที่เธอต้องจากไป *** “อีกไม่นานผิงก็จะต้องไปจากคุณแล้ว…คุณวรรธน์จะแกล้งทำเป็นว่ารักผิงบ้างไม่ได้เลยหรือคะ” หัวใจของเธออยากจะจดจำภาพของเขาในมุมดีๆ มากกว่าความป่าเถื่อนโหดร้ายเช่นนี้ “ฉันทำไม่ลงเพราะฉันขยะแขยงเธอ จะบอกอะไรให้ ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเกลียดใครเท่าเธอมาก่อน”

“หนีครั้งแรกได้นี่ติดใจมากใช่ไหม ถึงได้ใจกล้าหนีออกจากไร่ซ้ำสองแบบนี้ คราวนี้ฉันคงต้องสั่งคนใหม่ว่าถ้าพบเจอเธอให้วิ่งเข้าใส่ได้เลย อย่าทำเป็นเมินเฉยเหมือนครั้งแรก” “ไป กลับ” มือใหญ่ดึงแขนเล็ก ทว่าหญิงสาวก็สะบัดออก พร้อมกับขยับถอยห่างหลายเมตร คิดในใจอย่างตื่นตระหนกว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอหนี ในเมื่อยังกกกอดอยู่กับผู้หญิงของเขา เอาเวลามาสนใจเรื่องของเธอทำไมกัน?!

…การรักใครสักคน ไม่ใช่สิ่งที่ ‘ปาณิศา’ ปรารถนา เพราะเธอเชื่อว่าความรักมันไม่มีอยู่จริง …แต่การรักใครสักคนสำหรับ ‘กรพรหม’ นั่นคือความปรารถนา ปรารถนาที่จะได้เป็นเจ้าของ ปรารถนาที่จะทำทุกอย่าง และปรารถนาที่จะทำให้เธอ ‘รัก’ เขา และเพื่อรางวัลที่ปรารถนา ต่อให้ต้องใช้เล่ห์กล เขา ‘กรพรหม’ ก็พร้อมที่จะใช้มันกับ ‘เธอ’