Tag: นวนิยาย นิยาย

“ถ้าจะกลับเอาป่านนี้ ทำไมไม่นอนค้างกับมันซะเลยล่ะ!” คำถากถางนั้นได้ผลเมื่อร่างบอบบางชะงักก่อนจะหันกลับมาให้คำตอบ “ข้าวกับบีมเราเป็นเพื่อนกัน และการที่ข้าวจะแวะไปหาเพื่อนบ้าง ข้าวก็ไม่เห็นว่ามันจะผิดตรงไหน!”

เพราะหลงรัก ราม ราเมศ ธนารักษ์ สจ๊วด มานาน แต่เพราะเขาเป็นคู่หมั้นของเพื่อนรัก ทำให้ พรลดา จำต้องเก็บความรักนั้นไว้ด้วยความชอกช้ำ และเฝ้าแอบมองเขาด้วยความรักชื่นชมมาเสมอจนเมื่อเพื่อนรักมาขอร้องให้เธอช่วยเป็นเจ้าสาวแก้ขัดให้ เรื่องวุ่นวายและเต็มไปด้วยความเจ็บปวดก็เริ่มขึ้น

“เฮอะ นี่เธอไม่เสียดายความสาวที่เธอสูญเสียให้ฉันเลยรึไง นราริล” คนตัวโตสบถออกมาด้วยความไม่พอใจเมื่อคนตัวเล็กทำเหมือนไม่ใส่ใจเรื่องระหว่างกันที่เกิดขึ้นเมื่อคืน “สิ่งที่สูญเสียไปแล้ว ต่อให้เราเสียดายหรือเสียใจก็ไม่สามารถที่จะเรียกมันกลับคืนมาได้อยู่แล้วนี่คะ”

ความรักและความผูกพัน ความในใจที่หลบซ่อนไว้ ทำได้เพียงภาวนา ให้วาสนาลิขิตชะตารัก… “หยาเอ๋อร์” ซือเซียนเห็นนางร้องไห้ก็เรียกขาน “เจ้าเป็นอะไร” “หยาเอ๋อร์เพียงคิดไปว่า ถ้าวันหนึ่งพี่ใหญ่ทำตามสัญญาไม่ได้ พี่ใหญ่ไม่ได้กลับมาหยาเอ๋อร์จะอยู่อย่างไร”

เถ้าแก่เนี้ยแสนสวยเปิดโรงเตี๊ยมบังหน้า แท้จริงแล้วนางคือเงือกสาวพราวเสน่ห์ ที่หมายมั่นจะเก็บเกี่ยว ‘สายน้ำแห่งชาติพันธุ์’ ของชายหนุ่ม ให้ครบหนึ่งพันสายน้ำ เพื่อขอพรจากเทพเจ้าแห่งกามารมณ์ ทว่านางกลับถูกบ่วงแห่งสายน้ำรัดรึงจนไม่อาจดิ้นหลุด