Tag: นวนิยาย นิยาย

พรหมจรรย์ถูกพรากไปจากนิษฐาโดยเธอไม่รู้ตัว ผู้ชายที่พรากมันไปคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัว เขาติดใจและต้องการเธออีก นิษฐาไม่ใช่โสเภณี ไม่เคยคิดจะขายตัว ทว่า…เธอไม่มีทางเลือก! *** “เธอพร้อมจะมีลูกไหม” เธอรีบส่ายหน้า “ไม่ค่ะ ฉันไม่เคยคิดจะมีลูกเลย” สีหน้ากุญช์เข้มขึ้นเมื่อถาม “เธอไม่ชอบเด็กเหรอ” หญิงสาวส่ายหน้าทันที “ถ้าเด็กน่ารักก็ชอบ เพียงแต่ไม่เคยคิดว่าจะมีลูก ไม่เคยคิดจะมีครอบครัวซะด้วยซ้ำ แฟนก็ยังไม่มีเลย”

“นอนกับฉัน” “ไม่ !” ปุณณมาแผดเสียง “เธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะปฏิเสธได้หรอกปุณณมา ก่อนส่งเธอมาหาฉัน ป้าเธอบอกว่ายังไง” “คุณป้า…ส่งดิฉันมาทำงานให้กับคุณ ตาม…” “ตามแต่ฉันจะสั่ง…ใช่ไหม วันนี้ฉันสั่งให้เธอ…นอนกับฉัน” “คุณป้าต้องไม่ได้หมายความอย่างนี้แน่” “แล้วจะหมายความว่ายังไง ในเมื่อฉันบอกกับป้าเธอว่าฉันอยากได้รัตนาลูกสาวเขามาเป็นเมีย แต่เขาส่งเธอมาให้ฉันแทน นั่นมันแปลว่าฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้ …อย่างที่ฉันนึกอยากจะทำกับรัตนา”

(คำเตือน : นิยาย 21+ แต่พล็อตเรื่องไม่ธรรมดาชนิดที่คุณอาจคาดไม่ถึง) ‘รณภพ’ คือนิยามของคำว่าสุภาพบุรุษ เขาอ่อนโยน สุภาพ ใจเย็น แต่ ‘ไลลา’ รู้ดีที่สุดว่า ‘อดีตว่าที่พี่เขย’ ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครเขาว่ากัน เมื่ออายุเจ็ดขวบเธอแอบเห็นเขาทำเรื่องบางอย่าง เรื่องที่ร้ายแรง นับแต่นั้นมาก็เหมือนคำสาปที่ทำให้เธอหนีจากเขาไม่พ้น เขากลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง ในฐานะ ‘เจ้านาย’

เพราะอยากจีบคนขาย ชายหนุ่มจึงเนียนมาซื้อดอกไม้ทุกวัน มาตรงเวลาราวกับหุ่นยนต์ตั้งโปรแกรมอัตโนมัติไว้ มาแล้วก็สั่งแต่ ‘ช่อดอกลิลลี่’ แบบเดิม เพิ่มเติมคือเปลี่ยนท่านั่งรอบ้างเวลาเมื่อย อาศัยทำใบหน้านิ่งๆ แอบเหล่มองหญิงสาวอย่างเงียบงัน เป็นแบบนี้อยู่สิบกว่าวัน กว่าเจ้าของร้านดอกไม้จะทันรู้ตัวว่าเขามาทำไม

คนหนึ่งเปรียบดั่งเปลวไฟที่พร้อมจะเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นจุณในชั่วพริบตา อัคคี วัชรเกียรติเวคิน นักธุรกิจหนุ่มเลือดผสมไทย-อเมริกัน ผู้มีมันสมองเป็นเลิศ เลือดร้อนเป็นบางเวลา เคร่งขรึมและเอาจริงเอาจังกับชีวิต เจ้าของอาณาจักรวัชรเกียรติเวคิน ส่วนอีกคนก็เสมือนสายน้ำ ชลธาร เนตรนภัทร สาวน้อยหน้าตางามงด แถมนามยังเพราะได้อีก แต่เป็นน้ำมันเชื้อเพลิงชั้นเยี่ยม เข้าใกล้กันเมื่อไรลุกโชนร้อนแรงเมื่อนั้น

เมื่อหนี้บุญคุณถูกทวงคืนด้วยอิสรภาพทั้งชีวิตไม่ใช่เงิน เวทิตต้องจำทนจดทะเบียนสมรสกับพาฝนอย่างจำใจ แล้วชดใช้ให้กับหล่อนด้วยข้อแม้แสนโหดร้าย หล่อนไม่มีสิทธิ์ห้าม หึง หวง หรือแม้แต่คิดจะรักเขา… แต่ความใกล้ชิดทำให้ฤทธิ์พิศวาสแพร่กำจาย กลายเป็นบ่วงราคีรอยรัดหล่อนไว้กับเขา… คนเอาแต่ใจ

หล่อนมันร้ายที่กล้าผูกมัดเขาไว้ด้วยทะเบียนสมรสหลอกๆ เพียงเพราะจูบ หากเแต่เขาร้ายนัก… ที่ยอมกระโจนลงไปเล่นบทรักหลอกๆ เพียงเพราะถูกทรยศ และผูกมัดหล่อนไว้ด้วยบทพิศวาสแสนร้ายกาจ หาใช่หลอกลวงไปทั้งชีวิต