Tag: นวนิยาย นิยาย

“ห้ามรักฉัน” นั่นคือข้อตกลงที่วรชิตกำชับกับลันตา ก่อนที่เธอจะกลายเป็นผู้หญิงของเขา “ข้อสุดท้าย ห้ามท้อง” ลันตาวางกระดาษทันทีที่เขาพูดข้อสุดท้ายจบ “แล้วถ้าเราพลาดมีอะไรกัน ถ้าฉันท้องขึ้นมาจริงๆ จะเป็นยังไงคะ” “เอาออกสถานเดียว ห้ามมีเด็กเป็นภาระฉัน” “ลันอาจจะเลี้ยงเขาได้” เธอเถียงเสียงเครือ หากชายหนุ่มโบกมือไม่เห็นด้วย “เธอจะเลี้ยงเขาได้ยังไง ในเมื่อทุกวันนี้คนที่เลี้ยงเธอคือฉัน”

เมื่อน้องสาวต่างราชสกุลตัวนุ่มนิ่มที่เขาเฝ้าถนอมมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก จู่ๆ ก็มาถูกผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้แย่งไป! ถามหน่อยว่าใครที่ไหนมันจะไปยอม! แม้ตัวเขาจะเคยออกปากไล่ยายตัวเล็กไปไกลๆ ดุว่าให้เลิกทำตัวติดหนึบพี่ชายอย่างเขาได้แล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาดุ เขาไล่ แล้วจะยอมยกให้คนอื่น!

‘หม่อมเจ้ากิตติกร’ เริ่มแผนการเสกสมรสหลอกๆ เพียงเพื่อต้องการผูกมัดเพื่อนสาวสามัญชน ซึ่งเขาหลงรักมาตั้งแต่วัยเยาว์ ขณะที่ ‘ลัลนา’ หญิงสาวผู้โดนหมายปอง ไม่เคยเอะใจในแผนลวงนั้น … เขาจะทำทุกอย่าง เพื่อผูกมัดภรรยาตัวแสบให้เป็นหม่อมของเขาตลอดไป ซึ่งทางออกเดียวที่จะตัดปีกไม่ให้เธอโบยบินหนีไปได้ก็คือ… รวบหัวรวบหางหญิงสาวให้มีหน่อเนื้อเชื้อไขให้ราชสกุลนรังสรรค์!

เพราะความเชื่อเก่าแก่ของราชสกุลวายะวงศ์ หม่อมหลวงดลวัฒน์ จึงถูกทำนายทายทักว่า วันใดวันหนึ่งสายลมจะนำเจ้าสาวมาให้ แต่ใครจะรู้ว่าขณะที่เขาเดินเล่นอยู่ดีๆ สายลมที่ว่าก็พัดพาเจ้าสาวมาให้จริงๆ พัดหล่นตุ๊บลงมาจากฟากฟ้าเสียด้วย! ทว่าเธอออกจะเป็นความหวานชื่นที่หนักไปสักหน่อย เพราะหญิงสาวที่ ‘พระพายทายรัก’ ส่งมาให้ คือ หม่อราชวงศ์กนกวลี คู่อริ คู่กัด และคู่แค้นของเขาตั้งแต่เด็ก อีกทั้งสองราชสกุลก็ไม่ลงรอยกัน

‘หม่อมราชวงศ์พชรฉัตร วิริยา’ หรือ ‘คุณชายพัชร’ แห่งราชสกุลวิริยา คุณชายสายซอฟต์ รูปหล่อ ตัวพ่อด้านความเป็นสุภาพบุรุษถึงกับมึน เมื่อเจอเสน่ห์เหลือร้ายของ ‘ปวรศา’ หรือ ‘คุณเปรี้ยวหวาน’ เซเลบสาวสวยเปรี้ยวเฉี่ยว ดีกรีความแซ่บพริกยกสวน จากที่เคยนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวของผู้หญิงได้ทั้งแผ่นดิน คราวนี้คุณชายพัชรเย็นไม่ไหวอีกต่อไป เพราะหัวใจถูกเขย่าอย่างแรง

ชีวิตของ “ปารีณา” เพียบพร้อม ราบรื่น และงดงามมาโดยตลอด เธอเป็นลูกสาวที่แสนดีของพ่อ จนกระทั่งความตายมาพรากพ่อไปจากเธอ เธอจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะค้นหาความจริงเพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีของพ่อกลับคืนมา ทว่าความจริงที่เธอค้นพบ ทำให้เธอได้เรียนรู้ว่า ตัวตนของคนเรานั้นมีหลายแง่หลายมุม ไม่ว่าจะเป็นพ่อของเธอเอง หรือ “กรณ์” ชายหนุ่มที่ประพฤติตนดุจหนุ่มเสเพลและรักชีวิตอิสระเหนือสิ่งอื่นใด และ “กานต์” ชายผู้เปรียบเสมือนพี่ชายที่แสนดีและสมบูรณ์แบบที่สุดในทุกด้าน

หรือพิรุณหยาดนี้ต้องระเหยแห้งหายกลายเป็นไอ เขาจึงจะเห็นค่าหัวใจรักของเธอสักที * * * “จำที่พี่บอกให้ขึ้นใจ” เพลิงตะวันผละริมฝีปากออกมา สั่งเสียงเข้ม สายตาคมดุจ้องหน้าคนที่หอบหายใจจนตัวโยน ทั้งน้ำตานองหน้า ริมฝีปากอิ่มบวมเจ่อเพราะถูกบดจูบเอาแต่ใจ “น้ำฝนไม่ได้ทำอะไรผิด ฮึกๆ” หยาดพิรุณแย้งเสียงแผ่ว สะอื้นออกมาเบาๆ “ผิด! ผิดทุกอย่าง! น้ำฝนทำตัวใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่น พี่ไม่ชอบ!”

อ้อน…สาวบอบบางที่เลือกเรียนคณะวิศวะ ข้างกายจะมีคนๆหนึ่งตามติดไปทุกที่ และนี่เองคือที่มาของคำว่า…ดอกฟ้ากับหมาวัด ผิดแต่เพียงคนที่เป็นหมาวัดก็คือเธอ “ขืนตามอยู่แบบนี้ ถ้าฉันคิดไม่ซื่อกับแก ฉันไม่ผิดนะโว้ย” จุน…หนุ่มหล่อระดับเทพที่รายล้อมไปด้วยสาวงามนอกคณะ ตามติดคนอีกคนไปทุกที่จนเรียกได้ว่าเงาตามตัว ไม่ว่าจะทำอะไร….สิ่งแรกที่สายตากวาดหา คือ เพื่อนรักไซส์เล็ก