ดาวน์โหลด Ebook นิยายไทย นิยายจีน นิยายแปล pdf

อลินาถเป็นผู้หญิงธรรมดา สวมสูทสีหวานเปิดสำนักงานที่แต่งอย่างดี น่าเข้าไปใช้บริการ อธินาถทำงานของตัวเองอย่างมีความสุข เธอยิ้มแย่มเบิกบานต้อนรับลูกค้าที่มาขอความช่วยเหลือจากเธอ

**แถมฟรี “คืนวันจันทร์” โดยอลินา เมื่อซื้อครบผลงานเหล่านี้ครบทั้ง 3 เล่ม ได้แก่ รื่นรักรมย์ลวง@หัวหิน, วิวาห์พิทยาธร และชมรมคนมีสัมผัสพิเศษ 4 ตอน หลงใหลใฝ่ฝัน

เพราะตั้งท้องตอนยังไม่พร้อม เจนสุดาจึงถูกครอบครัวซุป’ตาร์อนาคตไกลตราหน้าว่าทำลายลูกเขา กระทั่งวันที่เขาเริ่มเฉยชา…เธอจึงตัดสินใจก้าวจากมาด้วยหัวใจแหลกสลาย อติรุจแทบไม่อยากเชื่อ ตอนที่รู้ว่าคนรักยอมรับเงินสิบล้านเพื่อเอาเด็กออก แล้วหนีไปเมืองนอก

จะหาใครซวยไปมากกว่ากรองขวัญคงไม่มี ถูกผู้ชายเทไปหาสาวอื่นไม่พอ ยังเผลอปีนขึ้นเตียงให้อาหนุ่มสุดหล่อของเพื่อนรักถอนขนต้มลวกทั้งคืน เธอตั้งใจไม่ถือสาพรหมจรรย์ที่เสียไป… แต่ดันลืมกินยาป้องกันหลังก่อเหตุ เด็กน้อยเลยโผล่มาเกิดในท้องของเธอ

เอื้ออารี เลขาฯ สาวผู้ทำงานด้วยความซื่อตรงและภักดี กำลังปวดหัวกับเจ้านายไม่ได้เรื่องที่กำลังทำให้แผนกเสี่ยงถูกยุบ ศึกในว่าแย่แล้ว เธอยังเจอศึกนอกจาก   ท่านประธานบริษัทอย่างผู้ชายที่ชื่อ เผด็จการ เข้าไปยิ่งปวดหัวไม่แพ้กัน ไปไหนก็เจอ อยู่ไหนก็ตาม ยิ่งกว่าเจ้ากรรมนายเวร ตามจับผิดเธอขนาดนี้ทำไมไม่ไล่เธอออกซะให้รู้แล้วรู้รอดเลยล่ะ ท่านประธานเผด็จการ   “ทำไมคุณดูอึ้งๆ อะไรสักอย่าง” เผด็จการสังเกตเห็นสายตาเอื้ออารีตั้งแต่ตอนที่เขาอุ้ม เด็กผู้หญิงขึ้นมาแล้ว เธอมองเขาอย่างกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์   “คุณดูเหมือนคนไม่ชอบเด็กน่ะค่ะ” หวังว่าหัวเธอจะไม่ขาด “ผมชอบเด็ก” เขายืนยันด้วยสายตามีความสุข “…ค่ะ” เอื้ออารีรู้สึกว่าคนเรามองจากภายนอกไม่ได้จริงๆ   “ถ้าแต่งงานผมก็อยากรีบมีลูก” “แล้วพี่เรียลทำไมยังไม่แต่งล่ะคะ” เผด็จการเลิกคิ้วรู้สึกสะกิดใจบางอย่างกับคำถาม “เพราะผมยังโสดไงครับ นี่คุณไม่รู้เรื่องอะไรของเจ้านายเลยใช่ไหม” “เจ้านายฉันคือคุณภพนี่คะ” “แต่คนมีอำนาจสูงสุดในการหักเงินเดือนคุณคือผมรู้ใช่ไหม” เอื้ออารีถึงกับขนลุกซู่ ขู่อะไรขู่ได้แต่อย่าขู่เรื่องเงินๆ ทองๆ จะได้ไหม   “เรา…กลับร้านกันดีไหมคะ” เผด็จการทำหน้าวางเฉย แต่เท้าก็ยอมก้าวเดินกลับไปตรงที่จอดจักรยานไว้ เอื้ออารีถึงกับลอบถอนหายใจที่เขายอมลืมเรื่องเมื่อครู่ไป   “ว้าย!” จู่ๆ เขาก็หันกลับมาหาเธอ ดีที่เธอเหยียบเท้าหยุดไว้ทัน ไม่อย่างนั้นคงได้ชนหน้าอกเขาไปแล้ว แต่สิ่งที่น่าพะวงกว่าตอนนี้ คือใบหน้าของเธออยู่ใกล้เขามาก ถ้าเงยหน้าไปมองคงจะได้หัวใจวายแน่ เธอรีบก้าวเท้าถอยหนีพยายามเก็บอาการประหม่าไว้   “ผมยังโสด คุณจำเรื่องนี้ได้แล้วใช่ไหมเอื้ออารี” “…เอ่อ ค่ะ” เขาลูบศีรษะเธอเบาๆ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ “ดี”