Category: นิยายไทย นวนิยายไทย

เมื่อเอ่ยชื่อปารมี เขาคือหนุ่มที่เพียบพร้อม ใช้ชีวิตด้วยเหตุผล เขาเลือกผู้หญิงด้วยคุณสมบัติ ความเหมาะสม แต่การเดตก็พังไม่เป็นท่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนน้องชายเริ่มแนะว่า น่าจะหาความแปลกใหม่ให้ชีวิตบ้าง เช้าวันต่อมาเขาก็ตื่นมาเจอความแปลกใหม่ที่ว่าสมพรปาก! ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ ที่ไม่มีความน่าพึงใจใดๆ ทั้งสิ้น นอนอยู่ข้างเขา

ไปขอเนื้อคู่อยู่ดีๆ ยังไม่ทันพ้นปีก็ได้สามีตีทะเบียนมาแบบงงๆ งานนี้ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีกับสามีฟ้าประทานคนนี้ “ผมไม่ได้อยากแต่งงาน” “เรื่องนั้นฉันพอทราบค่ะ” “รู้แล้วยังไง คุณจะทนแต่งทั้งๆ ที่รู้แบบนี้อย่างนั้นเหรอ ดูคุณเองก็ไม่ได้เต็มใจกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่นี่” “ฉันไม่ได้ติดอะไรนี่คะ”

สำหรับ ติสรณ์ เธอคือความตรึงใจ การได้เป็นเจ้าของ ‘สาวสวยที่มีรอยยิ้มหวานล้ำ’ คือสุดยอดแห่งความปรารถนาของเขาแล้ว ต่อให้สาวเจ้าขังตัวเองอยู่ในปราสาทที่เต็มไปด้วยหนามแหลม เขาก็ยังจะยื่นมือไปหา แม้ว่ามันจะเสี่ยงโดนหนามตำมือก็ตาม

ความรักที่ทำท่าจะหวาน กลับกลายเป็นยาขม เมื่อ ‘ปารวี’ ถูกเปลี่ยนสถานะจาก (ว่าที่) คนรัก เป็น ‘คนขัดดอก’ ภายใต้อิทธิพลของ ‘พศิน’ นักการเมืองท้องถิ่นและเจ้าของสวนมะยงชิด ‘ลิ้มเชิดชัย’ … “สี่ทุ่มครึ่ง” ริมฝีปากหยักเต็มขยับเปล่งเสียงเล็กน้อย พลางพลิกนาฬิกาตรงข้อมือขึ้นดูเวลาด้วยท่าทีเรียบเฉย

พยาบาลสาวมิลิน ได้รับโชคครั้งใหญ่เป็นมรดกสิบล้านจากคนไข้หญิงชราที่เธอได้ดูแลก่อนตาย แต่คุณป้าป่วยจนเลอะเลือน ระบุชื่อผู้รับมรดกเป็น “นางมิลิน สะอาดดี” ภรรยาของ “นายแพทย์นาวิน สะอาดดี” หมอหนุ่มหล่อร่วมโรงพยาบาลผู้เชี่ยวชาญด้านเต้านม มีความสัมพันธ์เพียงเคยถูกเขาตรวจคลำก้อนที่เต้านม