Category: นิยายแปล นวนิยายแปล

เพราะพ่ายแพ้ให้แก่แคว้นต้ามู่ ทำให้ซีหวั่นฟู่จักรพรรดิองค์ใหม่ของแคว้นซวงซีถูกจับมาเป็นเชลยศึก เขาจำต้องแต่งงานกับสตรีบ้าใบ้อดีตคู่หมายขององค์จักรพรรดิแห่งต้ามู่อย่างลี้หวงเยว่ ชีวิตเขาตกต่ำไร้สิ้นเงินทองและอำนาจผู้คนต่างแคว้นล้วนดูแคลนด่าทอ แต่คนเดียวที่ยังเหลืออยู่ข้างกายคือสตรีฟั่นเฟือนบ้าใบ้นางนั้น ยิ่งอยู่ด้วยกันนานวันขึ้นเท่าใดเขากลับยิ่งรู้สึกผ่อนคลาย เพราะนางเป็นบ้าหรืออย่างไร เขาถึงได้ปล่อยตัวตามสบายได้เช่นนั้น

เมื่อหญิงสาวอย่างไป๋เฟิ่งมีเวลาเพียงแค่เจ็ดวันเท่านั้น ที่จะทำให้จ้าวมังกรหนุ่มจินหลงมาร่วมหลับนอนกับตนให้ได้ นางจะทำอย่างไรกับสถานการณ์ที่ถูกบังคับเช่นนี้! หากว่าไม่ทำ..ชีวิตของคนทั้งหมู่บ้านรวมทั้งบิดามารดาของนางก็คงต้องสูญสิ้น แต่แค่เพียงได้ยินกิตติสรรพของเขา..ก็ทำเอาหญิงมนุษย์เช่นนางต้องอกสั่นขวัญแขวน วันแรกที่ได้พบแทนที่จะทำให้เขาประทับใจ..แต่นี่อันใด!ดันไปทำดวงแก้วสำคัญของเขาหายไปเสียอีก นางจะทำกิจนี้ได้สำเร็จ..หรือจะถูกเขาเด็ดชีวิตไปเสียก่อนกันเล่า!

ในค่ำคืนนั้น เลี่ยงซูออกมาดูม้าที่คอกและสำรวจความเรียบร้อย นางบ้าที่นอนไม่หลับ อยากมาหาเขาจึงตามมาถึงคอกม้า เลี่ยงซูเห็นเข้าจึงยิ้มให้ นางเหลือบมองไปเห็นเขายังสวมแหวนที่นางซื้อให้ก็ยิ้มอย่างมีความสุข “เจ้าไม่เข้าเรือนพักผ่อนเล่า วันพรุ่งต้องตื่นแต่เช้ามาทำงาน” “ไม่ง่วง อยากคุยด้วย” เลี่ยงซูชะงัก หันมามองหน้านางดั่งเจอสิ่งประหลาดก่อนจะหัวเราะเบาๆ “นี่เจ้าเอ่ยประโยคยาวๆได้แล้วรึ ดีจริง จะได้ฟังกันรู้ความ” “แล้วชอบหรือไม่” นางเดินเข้าไปหา ยื่นหน้าเข้าไปถามเขาใกล้ๆ

ลมครวญคร่ำราวเสียงบรรเลงภูติผี ราตรีเบื้องบนมืดมิด ลมฝนหอบอายเย็นอวลกลิ่นดิน เมืองทั้งเมืองตกอยู่ในความเงียบงัน ไร้กระทั่งเสียงแมลงขับขาน รองเท้าไหมสีเทาก้าวเดินเชื่องช้า หยุดอยู่ใต้ต้นกุ้ยที่ส่งกลิ่นหอม ดีดเท้าคราหนึ่งก็ส่งตนขึ้นยืนบนยอดไม้ เสื้อคลุมสีเทาตัวใหญ่สะบัดตามแรงลม ผมดำพลิ้วไหว ดวงหน้างามเย็นชา เย็นชาเหมือนคนตาย ที่แท้…ทั้งหมดแค่หลอกใช้ความรักนาง ที่เขาทำทั้งหมด…

เหมยเสียน.. ธิดาท่านแม่ทัพหวังฉู่ผู้ถูกส่งตัวให้ไปเป็นคู่อภิเษกท่านอ๋องเก้าแห่งแคว้นฉี ในค่ำคืนแห่งรัตติกาลที่ใกล้จะถึงจุดหมาย ชะตากลับทำให้นางได้พบบุรุษผู้หนึ่ง ที่ได้ช่วยชีวิตนางเอาไว้จากผู้ลอบทำร้าย สิ่งที่เขามอบให้นางในคืนนั้น..ตราตรึงจนมิอาจลืมเลือน! แต่หากด้วยหน้าที่…นางจำต้องข่มกลั้นความรู้สึกนี้ เพราะว่าที่สวามี คือ บุรุษผู้ที่สวมหน้ากากทองบนใบหน้า เมื่อบุรุษหนึ่ง…คือผู้ซึ่งได้หัวใจไปตั้งแต่แรกพบ นางควรจะจบทุกความรู้สึกด้วยหน้าที่ หรือ เลือกจะหนีไปกับ…เขา!

นางปวดหัวเข่าเหลือเกินนึกถึงตอนที่เขาให้นางคุกเข่า แล้วตัวเขาอยู่ด้านหลังทำเรื่องชั่ว ยิ่งคิดนางยิ่งแค้น ดวงตาแพรวพราวมองเขาอย่างรังเกียจ ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตของนางมุมปากหนายักยิ้มขึ้นมามือหนึ่งคว้าหนังสือหย่าขึ้น “รีบเซ็นให้ข้า!” “ไม่!” ทันใดนั้นหนังสือหย่าของนางก็เป็นชิ้นเล็กๆ ท่ามกลางอากาศ “มารดามันเถอะ!” หญิงสาวกระโดดไปทุบตีเขาทันที ประตูของพวกเขาก็ถูกเปิดออก