Category: นิยายแปล นวนิยายแปล

บุตรีของเสนาบดีกรมโยธาธิการคนใดจะถูกท่านอ๋องน้อย ‘เว่ยฉืออวี่หยาง’ หมั้นหมาย นางปลอมตัวเป็นบุรุษปะปนไปกลับขบวนโจรขุดสุสาน นางก็ตกลงไปในสุสานของเชื้อพระวงศ์ผู้หนึ่ง โลหิตเป็นสื่อนำ ปลุกให้ใครบางคนตื่นขึ้นมา ด้วยใบหน้าหล่อเหลาเหลือร้าย และน่ากลัว “เว่ยฉือหลี่หมิง คือชื่อของข้า” ครั้นได้ยินคำตอบของเขา ขนลุกชูชันไปทั้งกาย จักรพรรดิพระองค์ก่อนมีพระนามเดิมว่า…เว่ยฉือเทียนหลาง ศพมีชีวิตผู้นี้ถึงกับแก่กว่านางสามรุ่น เขาถือเป็นปู่ทวดของเว่ยฉืออวี่หยาง นี่นางหนีเสือปะจระเข้เช่นนั้นหรือ!?

นางยอมออกเรือนแทนพี่ใหญ่เพื่อหวังเป็นอิสระจากตระกูลอวี้โดยเร็ว มอบทายาทให้เขาสักคนเพื่อแลกกับหนังสือหย่า แต่…มิใช่เขาหรอกหรือที่เอ่ยปากว่าจะขอร่วมหอกับภรรยาเพียงครั้งเดียว เหตุใดถึงได้ขยันให้นางอุ่นเตียงบ่อยเช่นนี้เล่า! “เปิ่นหวางมิแข็งแรงเช่นนี้ ประสิทธิภาพการมีบุตรย่อมน้อยยิ่ง หากเจ้ามิอยากให้ผิดพลาด เรามาร่วมหอกันอีกครั้งเถิด…”

เว่ยมี่อิง ได้รับพระราชทานนามว่า ‘ซูหนี่ว์’ สื่อถึงหญิงสาวที่เลอโฉม นางรักอิสระและสันโดษ ไม่ปรารถนาจะแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกับใคร ทว่าชะตาชักพาให้ต้องก้าวเข้าสู่วังวนแห่งการแย่งชิงอำนาจโดยมิอาจขัดขืนอย่างวังหลวง นางจึงแสร้งล้มป่วยและปล่อยข่าวลือว่าเสียโฉมจนถูกลืมเลือน ด้วยความที่คิดว่าไม่มีใครสนใจแล้วจึงเผลอแสดงรูปโฉมแท้จริง แรกพบ หย่งจื้อฮ่องเต้ ถึงกับตกตะลึงในความงดงาม