ห้องรัก – ปารีเซียง
ใบหน้าชื้นเหงื่อแหงนมองตัวเลขแสดงสถานะหน้าลิฟต์ขนาดใหญ่
หวั่นใจกับเวลาที่เหลือน้อยเต็มที
“ชั้นสิบ…เก้า…แปด…เร็ว ๆ…”
พึมพำเหมือนมันจะช่วยให้ลิฟต์เคลื่อนตัวได้เร็วขึ้น
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไร้ประโยชน์หากก็ทำเพื่อช่วยลดความกังวลในใจลงบ้าง
ชั่ววินาทีนั้นกลีบปากอิ่มยิ้มกว้างเมื่อได้ยินเสียงดังพร้อมบานประตูเลื่อนเปิดออก
หล่อนสอดกายพุ่งเข้าไปเมื่อผู้คนทยอยกันเดินออกมาหมดแล้ว
โชคดีมีเพียงหล่อนคนเดียวที่ต้องการใช้มัน
มือเรียวรีบกดตัวเลขชั้นที่ต้องการก่อนจะปล่อยลมหายใจโล่งอก
เมื่อประตูลิฟต์เลื่อนปิด จากนั้นระบบกลไกทำหน้าที่อย่างดีเยี่ยม
พาหล่อนไปยังจุดหมายที่ต้องการอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวยืนสูดหายใจแรงอยู่หน้าบานประตู รู้สึกถึงจังหวะหายใจถี่จัด
และอาการบิดมวนในช่องท้องกำลังตีรวนจนหล่อนขนลุกเกรียว
คลิ๊ก…
พลันเสียงปลดล็อกจากภายในทำร่างเพรียวบางเผลอสะดุ้งเฮือก
ทรวงอกราวกับถูกอัดลมเข้าไปจนรู้สึกจุกแน่นหายใจสะดุดไปชั่วครู่
ก่อนจะทำใจกล้าเดินผ่านประตูที่ถูกเปิดออกช้า ๆ
ความเย็นพุ่งเข้าปะทะเรือนกายซึ่งเต็มไปด้วยเหงื่อ
จนรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
หล่อนนิ่วหน้าให้กับอุณหภูมิต่ำกว่ายี่สิบองศาเซลเซียส
อันเป็นตัวเลขที่ต้องจำให้ขึ้นใจ และพยายามทำตัวให้ชินกับสิ่งนี้เมื่อมาอยู่ที่นี่
ที่ที่หล่อนเรียกมันว่า…ห้อง…ทำงาน
