แสนร้ายพ่ายรัก – นันทมาลี
“ที่ทำแบบนี้เพราะอยากเห็นผมร้ายผมเลวนักใช่มั้ย… พูดความจริงแค่นี้ถึงกับระคายหูรับไม่ได้ บอกตามตรงที่จริงก็ไม่อยากแม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวหรือประทับรอยซ้ำกับใคร แต่นี่จะถือว่าเป็นการสั่งสอนบทเรียนครั้งสุดท้าย และส่งอำลาจากผมผู้ชายคนแรกของคุณไปยังผู้ชายคนต่อๆ ไป…จำไว้นะนิโลบล คุณไม่ควรดูหมิ่นผู้ชาย โดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่อปวินท์คนนี้ ศักดิ์ศรีของผมไม่ได้มีไว้ให้ผู้หญิงไร้ค่าอย่างคุณฉุดกระชากลงมาเหยียบย่ำเล่น”
ประกายแข็งกร้าวในดวงตามองจ้องมาที่เธอด้วยไฟปรารถนาอันร้อนแรง
“ในเมื่อคุณอยากแพศยานัก ผมก็จะจัดให้ตามคำขอ เพราะผมก็เบื่อจะเป็นผู้ชายโง่ๆ ที่ยอมให้คุณปั่นหัวเล่นไปวันๆ เต็มที”
นิโลบลน้ำตาเอ่อคลอ เจ็บปวดชอกช้ำกับสิ่งที่ได้ยิน จนหัวใจบีบคั้นพร้อมกับลมหายใจสะดุดเป็นห้วงๆ
“คืนนี้ผมจะคิดซะว่าได้นอนกับผู้หญิงขายบริการสักคน…ไม่ต้องมีความรัก ไม่ต้องมีหัวใจ ทุกอย่างดำเนินไปเพราะXXXล้วนๆ”
ปวินท์เหยียดยิ้มพร้อมกับถอดเสื้อผ้าเหวี่ยงออกจากตัวอย่างไม่แยแส
นิโลบลกลั้นสะอื้นจนตัวโยน เมื่อมือหยาบกระด้างไร้ความอ่อนโยนสัมผัสร่างกายบอบบางของเธอด้วยความชิงชัง โกรธแค้น และแฝงความเจ็บปวดที่ฝังแน่นอยู่ภายใน
เสียงหัวเราะที่ดังชิดริมหูอย่างหยามหยัน มันช่างระคายหูยิ่งนัก สีหน้าและท่าทางของปวินท์ในตอนนี้ไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่พร้อมจะขย้ำร่างกายเธอให้แหลกเหลว
“หยุดร้องไห้ซะที ผู้หญิงอย่างคุณไม่ได้มีความน่าสงสารเลยสักนิด หรือว่าคร่ำครวญเสียใจที่ผู้ชายในคืนนี้ที่จะมอบความสุขให้คุณมันเป็นผม…ไม่ใช่ไอ้มาร์ค”
