เก็บรักให้เจ้ายาใจ – ติยากร
ไม่ต้องถามหรอกว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน ถามว่าฉันรักเธอมานานเท่าไหร่แล้วจะดีกว่า
-ปกครอง-
อ้อ เป็นเขาสินะ ผู้ชายคนแรกและคนเดียว ที่ทำให้เธอเกิดความสนใจในตัวของเขา มากกว่ารถ(เจ๋งๆ)ที่เขาขับ
-ยาหยี-
“ที่จริงนายบอกฉันได้ถ้านายมีปัญหากับ…ตรงนั้น”
หืม?
“ดูจากสภาพแล้วนายคงไม่พร้อมจะทำศึกใช่ไหม”
“เธอพูดเรื่องอะไรอยู่”
ในที่สุดเขาก็ถามออกไป และสงสัยมากด้วยว่าหญิงสาวหมายความว่ายังไง
จนกระทั่งผละออกห่างแล้วได้สบกับตากลม
จึงได้เห็นว่าเธอมีความเห็นใจและใบหน้านวลก็จริงจังมากด้วย
“เราไปหาหมอด้วยกันก็ได้ ฉันไม่รังเกียจที่นายเป็นแบบนั้นหรอก”
“ช่วยอธิบายที ว่าเราจะไปหาหมอกันทำไม”
เธอเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะเอ่ยเสียงดังฟังชัดว่า
“นายเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ”
!?
มือเล็กยื่นออกมาบีบที่ไหล่หนาก่อนจะเอ่ยต่อ
“ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ทิ้งนายหรอก”
เขาจ้องใบหน้านวลด้วยสายตาแบบไหนนั้นเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
จนกระทั่งหญิงสาวเปรยออกมาว่า
“นายโกรธฉัน”
อ้อ เขากำลังมองเธอด้วยสายตาดุดันนี่เอง
“เธอคิดว่าฉัน…ใช้งานไม่ได้”
ปกครองเลี่ยงเอ่ยประโยคอื่นเมื่อเขากระดากปากที่จะพูดออกไปตรงๆ เหมือนคนตรงหน้า
“จะไม่คิดแบบนั้นได้ยังไง ก็นายทำเหมือน…อึก!”
เธอสะอึกเมื่อเขาจงใจขยับเอวสอบเข้าหา แม้จะมีเสื้อผ้ากางกั้นเอาไว้
แต่ของบางอย่างมันก็เผยตัวตนอย่างชัดเจน
เจตนาของเขาทำให้ตากลมเบิกกว้าง ก่อนจะเอ่ยเหมือนตกใจ
“นายมีอารมณ์ได้ด้วย?”
“เธอไม่มีทางรู้หรอกว่าฉันมีมันกี่ครั้งตอนนึกถึงเธอ”
“…”
“ลองดูสักครั้งไหมล่ะ”
“…”
“ไม่ตอบแสดงว่าเธอไม่ปฏิเสธ”
“!!!”
