เสน่หาเมียแต่ง – มาลีรินทร์
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีฉากอิโรติก ความรุนแรงทั้งทางด้านคำพูด และการกระทำค่อนข้างมาก ควรใช้วิจารณญาณก่อนเสพนะคะ (เราเตือนคุณแล้วนะ!) แต่หากต้องการความฟิน ความแซบ รับรองไม่ผิดหวังค่ะ
“ขอคะน้าเล่นน้ำด้วยคนสิคะ”
“พี่กำลังจะขึ้นพอดี”
“พี่เล่นต่อเถอะค่ะ”
ดูก็รู้ว่าก่อนหน้านี้เขาไม่มีความคิดจะขึ้นจากสระสักนิด
“ถ้าไม่อยากให้กวน คะน้าไปก็ได้”
เขาหันหลังให้ พุ่งตัวว่ายน้ำอีกรอบ โดยที่ไม่ทันได้สังเกตอะไรเลย…
อย่าคิดนะว่าเธอจะยอมแพ้ง่ายๆ !
คณานางค์เดินนวยนาดจากในน้ำ ไต่ขึ้นขอบสระ
หันหลังให้คนที่ยังตั้งหน้าตั้งตาว่ายน้ำอยู่
ค่อยๆ คว้าชุดคลุมขึ้นมาสวมร่างเปลือยเปล่าของตน อย่างไม่รีบร้อน
“คะ… คะน้า”
คนที่เปลือยเพียงครึ่งท่อนบนตะลึงแทบหยุดหายใจ
ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เมื่อทันได้เห็นภรรยาทั้งเนื้อทั้งตัว
สัดส่วนโค้งเว้าสะโอดสะองนั้น ไม่มีอาภรณ์ใดๆ สักชิ้น แม้จะเห็นแค่ด้านหลังก็เถอะ
ปริญญ์นึกโมโหตัวเองที่ไม่ทันสังเกตให้ดี ถ้าเขารู้ว่าภายในน้ำ
ที่ยืนอยู่กับเขาก่อนหน้านี้ น่าหลงใหลราวนางกินรีมาถอดหางเล่นน้ำแล้วละก็
อย่าได้หวังว่าพรานป่าอย่างเขาจะปล่อยให้เธอได้ขึ้นไปสบายๆ แบบนั้นแน่
“พี่โตเรียกคะน้าทำไมเหรอคะ”
รอยยิ้มยั่วแบบคนได้รับชัยซะขนาดนั้น ยังจะมีหน้ามาถามอีกนะแม่ตัวดี !
“คะน้ากำลังจะทำอะไร”
“อ๋อ… ก็กำลังจะเล่นน้ำกับสามีค่ะ แต่เขาไม่อยากให้กวน”
ปริญญ์คิดอย่างหัวเสีย เพราะจำไม่ได้ว่าตัวเองบอกไปตอนไหน
“แล้วตอนนี้ยังอยากจะเล่นอยู่หรือเปล่าล่ะ”
เธอกลั้นขำจนแก้มจะพองเป็นปลาปักเป้าอยู่แล้ว โถ… ไอ้เราก็นึกว่าจะแน่
