เขารู้กันหมด ยกเว้นข้านี่แหละ เล่ม 1-2 (จบ) (นิยายจีน) – T.O.P
เขารู้กันหมด ยกเว้นข้านี่แหละ เล่ม 1 ภาค มู่หรงหย่งเจี้ยน
เธอหมดลมหายใจ ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่เหตุใดมาอยู่ในร่างของบุรุษได้เล่า
อยากร้องไห้ ทว่าไร้น้ำตา อยากหาคำตอบ แต่เหมือนไม่มี
ชีวิตต้องดำเนินต่อไป จนกว่าจะพบบทสรุป
แต่ก่อนจะพบบทสรุป เหตุใดต้องมาพบเขาที่ทำให้ใจสั่นไหวด้วย
“น้องรอง”
เสียงทุ้มนุ่มเอ่ย
มู่หรงหย่งเจี้ยน หันไปตามเสียง คิดเพียงว่าน้ำเสียงเช่นนี้
ช่างไพเราะจับจิตเสียเหลือเกิน ยามได้เห็นใบหน้าคนเรียกสติแทบกระเจิง
เทพบุตร หล่อวัวตายควายล้ม
“น้องรอง”
มู่หรงหย่งจื้อเผยรอยยิ้มหวานชวนฝัน เยื้องย่างมาหาราวกับเทพเซียนเหยียบย่างบนปุยเมฆ
มู่หรงหย่งเจี้ยนจ้องด้วยสายตาโง่งม ศีรษะคล้ายถูกทุบตีจนลืมสิ้นทุกอย่าง
“น้องรอง”
มู่หรงหย่งจื้อเอื้อมมือไปจับมือหนาของน้องชาย บีบแผ่วเบาเพื่อให้รู้สึกตัว
“ว้าย”
มู่หรงหย่งเจี้ยนเผลอร้อง เอียงตัวตกจากหลังม้า มู่หรงหย่งจื้อรีบเข้ารับโอบประคอง
มู่หรงหย่งเจี้ยนความคิดขาวโพลน สัมผัสนั้นช่างเหมือนถูกกระแสไฟฟ้า
ปล่อยผ่านเข้าร่างกาย รู้สึกตัวชา ใบหน้าเห่อร้อน ยิ่งอ้อมกอดโอบประคองแข็งแกร่ง
ยิ่งทำให้ใจและกายอ่อนระทวย
เขารู้กันหมด ยกเว้นข้านี่แหละ เล่ม 2 ภาค เว่ยหนิงเซียน
คิดว่าตนสิ้นลมหายใจแล้วจะจบ ทว่าลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กลับอยู่ในร่างของสตรี
อยากดีใจทว่ากลับไร้รอยยิ้ม เหตุใดสวรรค์ส่งมาอยู่ในร่างของสตรีบอบบางเช่นนี้
และยังมิวายถูกกลั่นแกล้งรังแกอีก จะได้พบเทพบุตรอีกไหมหนอ ชะตาจะเป็นเช่นไรต่อไป
เว่ยหนิงเซียน เลือกดีดพิณ นิ้วเรียวงามดุจลำเทียนแตะลงที่สายพิณ
ใบหน้างามผินมองชายหนุ่ม สีหน้าเช่นนี้หรือต้องการนาง ถ้าเขาแสดงออกว่ารัก
นางจะไม่ต่อต้านเลย เวลานี้ภายในใจรู้สึกหดหู่
เสียงพิณบรรเลงได้เสียดแก้วหู หากนกบินอยู่บนท้องฟ้าคงต้องรีบใช้ปีกอุดหูแน่นอน
จากนั้นคงร่วงลงมาตาย แต่ละคนได้ฟังล้วนมีสีหน้าราวกับดื่มยาขมลงไป
ทว่าบุรุษหน้าตายกลับเผยรอยยิ้มอ่อนหวานละมุนชวนฝัน
แปะ ๆ ๆ ๆ
เว่ยหนิงเซียนและทุกคนหันไปตามเสียงปรบมือ พบมู่หรงหย่งจื้อ
ปรบมือด้วยความชอบใจ ใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มตลอดเวลา
“ไพเราะจับจิต ได้ฟังแล้วเหมือนล่องลอยไปในสรวงสวรรค์”
มู่หรงหย่งจื้อเอ่ย
“ฝ่าบาท กระหม่อมยืนยันคำเดิมพ่ะย่ะค่ะ”
