หัวใจหวนรัก – พิชญวดี
“คราวหน้าไม่ต้องแล้ว ผมจะหาทานเอง”
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อนึกถึงสายตาหลายคู่พากันมองมาอย่างสนอกสนใจก่อนหน้านี้
ซึ่งเขาไม่ปรารถนาที่จะตกเป็นเป้าสายตาหรือหัวข้อกลุ่มสนทนาประจำวัน
อีกอย่างคนที่เสียหายมากกว่าคือ นรีกานต์ ไม่ใช่เขา !
“ฝีมือชาไม่อร่อยเหรอคะ จำได้นี่นาว่าเป็นของโปรดของคุณหมอทั้งนั้นเลย”
เธอชูของในมือ ใจอยากจะเปิดให้เขาดูด้วยซ้ำว่าสิ่งที่พูดไปนั้นไม่ได้โกหก
“ผมจะทานของที่คุณเอามาให้มื้อนี้เป็นมื้อสุดท้าย หวังว่าพรุ่งนี้คุณจะไม่มาอีก”
ปองภพ คว้าของในมือมาในที่สุดเพื่อเป็นการตัดปัญหา
รอยยิ้มสดใสจากใบหน้าหวานค่อยๆ จางลงเมื่อได้รับคำตัดรอนแบบไร้เยื่อใย
ไม่โทษปองภพหรอกเพราะรู้ตัวดีว่ามันคงทำให้เขาอึดอัดและน่ารำคาญไม่น้อย
อีกอย่างเป็นเธอเองที่เสนอตัวเข้าไป
