หัวใจมาร – อักษราภัค
“เป็นอะไร”
เขาถามเสียงห้วน แต่เธอไม่ตอบอะไรนอกจากค่อยๆ สวมเสื้อที่ขาดให้ดูเข้าที่เข้าทาง
ก่อนจะสวมใส่กางเกงในตัวน้อยเป็นลำดับสุดท้าย
“ฉันถามว่าเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม!”
เขาตวาดอย่างลืมตัว คนถูกตวาดสะดุ้งตกใจ นี่เขาอยากได้เธอมาก
ถึงขนาดไม่ได้มองสิ่งรอบตัวเลยอย่างนั้นหรือ
หึ! เธอคงเป็นที่รองรับความใคร่เบื้องต่ำของเขาอย่างเดียวกระมัง
“ถอยไปฉันจะกลับบ้าน”
เธอสบตาเขาอย่างไม่ยอมแพ้ คนแก่ช่างเจ้าอารมณ์นัก
“จะออกไปสภาพอย่างนี้น่ะหรือ โสเภณียังดูดีกว่าเธอหลายขุม”
“คุณกำลังดูถูกภรรยาที่นอนด้วยทุกคืนว่าเป็นโสเภณีอย่างนั้นหรือคะ”
น้ำเสียงสั่นพร่าของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา ทำให้คนฟังใจอ่อนยวบ
แต่ถึงกระนั้นอารมณ์พิศวาสที่ดับไปเพราะเจ้าหล่อนเป็นต้นเหตุทำให้เขาเคืองใจมากกว่า
“ฉันไม่ได้บอกว่าเธอเป็นโสเภณี ฉันบอกว่าโสเภณียังดีกว่าเธอ”
เขาทำร้ายเธอด้วยคำพูดเพชฌฆาต
พร้อมกับถอดเสื้อสูทออกจากร่างก่อนจะโยนใส่หน้าของเธออย่างไม่ปรานี
“เธอกำลังใช้สิทธิ์มากไปนะเอื้อมทราย มากเกินไปจริงๆ”
เขาชี้หน้าว่าเธออีกหน ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานทันที
ร่างน้อยทรุดกายลงอย่างไร้เรี่ยวแรง เธอเจ็บร้าวไปถึงในทรวง
เขาดูถูกเธอราวกับเธอไม่ใช่ภรรยาของเขา
วาจาอันเจ็บแสบของเขาส่งผลให้คนโดนว่าสะอื้นตัวโยนด้วยความชอกช้ำ
นิสัยแบบนี้ของเขากลับมาอีกแล้ว กลับมาเพียงเพราะอารมณ์ทางเพศที่ไม่สุขสมเท่านั้นน่ะหรือ
