หอมแก้มแต้มรัก – วาเลนน์
คนเกือบได้ตำแหน่งว่าที่ ‘คุณป๋า’ ทำหน้าพิกล แทบจะหลุดขำออกมาดังๆ
ที่ผ่านมา เขาเคยเจอผู้หญิงแค่สองประเภท คือเกรงเขาเสียจนเกือบจะเรียกว่าหงอ
กับอีกประเภทก็ชื่นชมเอาใจจนบางครั้งเขารู้สึกว่า ตัวเองแทบจะกลายเป็นเทวดาไป
…และนี่คือความสุขใจที่เขาไม่เคยได้จากผู้หญิงคนไหน
นอกจากผู้หญิงตรงหน้า จากความหงุดหงิดเปลี่ยนเป็นความบันเทิงใจ เมื่อได้ยินถ้อยคำ
และน้ำเสียงใสที่พูดเป็นจริงเป็นจัง ได้แต่กลั้นยิ้มไว้อย่างอดทน
“ผมแก่ขนาดนั้นเชียว…”
หญิงสาวมองหน้าคุณป๋าที่ประท้วงว่าตัวเองยังไม่แก่ แล้วก็ชักคล้อยตาม
ใบหน้าเข้มดวงตาเรียวตวัดเฉียงน้อยๆ กับริมฝีปากหนาได้รูป มองไปก็เหมือนวัยรุ่นตอนปลาย
เฮี้ยวๆ อยู่เหมือนกัน ยังห่างไกลกับคำว่าแก่มากมาย
“ยังไงก็แก่กว่าแก้มหลายปีล่ะ”
“แค่ห้า…” เขาบอก
“ตั้งห้าปี!”
ชายหนุ่มยิ้มบาง ไม่ใส่ใจกับการพยายาม เพิ่มช่วงห่างระหว่างวัยของอีกฝ่าย
“แล้วรู้เหรอว่าเด็กป๋าเขาต้องทำอะไรกันบ้าง”
คนถูกถามชักหน้าแดง ก็ทำไมจะไม่รู้เล่า! รู้ดีมากเชียวล่ะเพราะพยายามหลีกเลี่ยง
ระมัดระวังตัวมาตลอดชีวิตการทำงาน แถมน้ำเสียงเนิบของเขาในประโยคถัดไป ก็ทำให้ไปต่อแทบไม่ถูก
“ไม่ได้อยากเป็นป๋าหรอกนะ…เรียกซะแก่… อยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า”
