สัญญารัก..สร้อยดอกบัว (นิยายจีน) – ใยแก้ว
เขา..คือเด็กหนุ่มที่ช่วยชีวิตของนางเอาไว้
จากพวกโจรเรียกค่าไถ่ในวัยเพียงแปดขวบ..
และยังมอบสายสร้อยเส้นหนึ่งให้นางไว้เพื่อเป็นของดูต่างหน้า
เฝิงซุ่ยเหลียน เฝ้ารอการกลับมาของเขาจากคำสัญญาที่เคยให้
แต่เขากลับหายไปนานถึงสิบปี!
เมื่อโชคชะตาแสนโหดร้าย..นางกำลังจะกลายไปเป็นอนุ
ของเศรษฐีเฒ่าผู้เป็นสหายและเจ้าหนี้ของบิดาตน
ไป๋หย่งหนาน แม่ทัพใหญ่ผู้มารับตำแหน่งใหม่
และเป็นผู้ที่ส่งเกี้ยวมารับตัวนางไปในวันเดียวกัน
จากคุณหนูผู้แสนสุข..กลับต้องมาทุกข์เพราะต้องใช้ตัวชำระหนี้สินของบิดา
แล้วเขาผู้ที่นางรอคอย..จะปล่อยให้นางต้องรอเก้อหรือไม่เล่า!
“เอ่อ..ปะ..ปล่อยข้าเถิดเจ้าค่ะ ข้านั่งได้”
นางพยายามจะลุกกลับไปนั่งที่เดิมแต่ไม่ทันไรก็เสียหลักอีก
คราวนี้ใบหน้าของนางหันไปทางเขาพอดี จมูกโด่งเชิดของนาง
และกลีบปากอิ่มจึงแนบไปกับแก้มสากของเขาเข้าเต็มๆ
“ขะ..ขออภัยเจ้าค่ะ”
หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอาย ยิ่งเห็นมุมปากของเขา
แอบกระตุกยิ้มน้อยๆก็ยิ่งกระดากอายเสียเหลือเกิน
“อย่าทำเช่นนี้กับชายอื่นที่มิใช่บิดาของเจ้าอีก..จำคำข้าเอาไว้นะ”
ประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่เหมือนมีสายฟ้าฟาดลงมายังร่างของนาง จนต้องนิ่งค้าง
นางจำได้..ท่านพี่ของนางเคยกล่าวเช่นนี้กับนางมาก่อน!
“เป็นอันใดไปเล่า..หรืออยากทำอย่างอื่นแทน”
ใบหน้าคมสันหันมองนางอย่างยิ้มๆ ในขณะที่ซุ่ยเหลียน
กลับนั่งบนตักเขาด้วยตัวที่แข็งทื่อหลังจากได้ยินคำนั้น
ริมฝีปากอวบอิ่มวาวน้ำดึงดูดสายตาคมให้จับจ้องอย่างถอดถอนไม่ได้
ใบหน้าหล่อโน้มไปตามการเชื้อเชิญลึกลับยามที่กลีบปากอิ่มเหยอออกเล็กน้อย
ซุ่ยเหลียนล่องลอยเหมือนถูกดึงให้กลับไปในอดีตครั้ง
ที่ตนเป็นเด็กวัยแปดขวบเมื่อเขาแนบริมฝีปากลงมา
ยิ่งถูกเขาเลาะเล็มดูดดึงขอบปากอย่างทะนุถนอมนางก็เริ่มดิ่งลึก
แต่เมื่อถูกเขาบดจูบอย่างหนักหน่วงขึ้นภาพเหตุการณ์
ที่นางได้พูดคุยกับเด็กหนุ่มคนนั้นก็กลับชัดขึ้นทุกที
‘ซุ่ยเหลียน..จำคำของข้าเอาไว้ให้ดีนะ
จงอย่าทำเช่นนี้กับผู้ชายคนอื่นที่มิใช่บิดาของเจ้าอีก’
ท่านพี่!
นางมองใบหน้าของบุรุษตรงหน้าแวบหนึ่งก่อนจะยินยอม
ขยับปากตอบรับจุมพิตของเขาอย่างลืมตัว
นหัวของนางในตอนนี้มองเห็นเขาเป็น..ท่านพี่ไปเสียแล้ว
เดี๋ยวสิ..เขาจะเป็นท่านพี่ไปได้อย่างไรกัน!
