วังนางโหง – เตมัน
“เบญจมรณา” เรื่องราวของความตายที่ไม่ปรารถนา…
ความผิดบาปที่ถูกนำมายัดเยียดให้…ความแค้นที่ฝังแน่นในใจ
แม้ชีวิตมรณาไป…ยังคงต้องการให้มัน “ตาย” ชดใช้กรรม!
ความตายเรื่องที่ 3 “วังนางโหง” …
เบื้องหน้าของสายน้ำอาจสวยงาม แต่เบื้องล่างของมันนั้นอาจพรากชีวิต!
เหมือนกับที่มันพรากเอาชีวิตพ่อ พี่ชาย และน้องชายของ “ทับ” ไปอย่างไม่มีวันกลับ
พ่อของเขาเสียชีวิตอย่างแปลกประหลาดบนเรือ โดยก่อนตายได้เตือนลูกๆ เอาไว้ว่า
“จงอยู่ห่างน้ำ ระวังนางโหง”
ทว่าในเวลาต่อมา ทวน และ ทัน พี่ชายและน้องชายของเขา
ก็เสียชีวิตในน้ำกันทั้งคู่ จากนั้นเรื่องราวประหลาดมากมายก็เกิดขึ้น!
ทับมีลูกสาวสามคน… “ดาริกา” เป็นหญิงม่าย มีลูกชายชื่อ “ดานุ ดารา“
เกิดมาหน้าตาขี้ริ้วและเจ้าอารมณ์ ส่วน “ดาเรศ” เจ็บไข้ได้ป่วยมาตั้งแต่เด็ก
จนกระทั่งคืนหนึ่ง มีหมอหญิงนามว่า “พิกุล” เดินเข้ามาเพื่อรักษาดาเรศ
การมาถึงของหมอหญิงคนนั้น เป็นจังหวะเดียวกับที่ดาริกาเข้าไปในบ้านของบรรพบุรุษ
บ้านเรือนไทยที่บิดาสั่งห้ามลูกหลานเอาไว้ว่า “ห้ามกลับไปเด็ดขาด!”
ขณะที่ดานุนั้น เขาฝันถึงผู้หญิงคนหนึ่งมาตลอด
ผู้หญิงรูปร่างบอบบางงดงามราวกับนางในวรรณคดี
นั่งอยู่บนเรือลำน้อย เธอลุกขึ้นร่ายระบำขอพรเทวดา
เพื่อสาปแช่งให้ตระกูลชั่วช้าพบกับความตายและหายนะ!
ใครจะเชื่อว่า…เรือน้อยลำนั้นกำลังจะนำพาตัวเขากลับไปสู่วันวาน
ไปสู่อดีตกาลในท้องน้ำ…สถานที่ซึ่ง “ใครบางคน” เคยฝังร่างและดวงวิญญาณไว้
ที่นั่นเต็มไปด้วยแรงแค้นอันทุกข์ทรมานในหัวใจ…ยาวนานนับกว่าร้อยปี!
