รักของเจ้าพายุ – ติยากร
ความรักสำหรับคุณคืออะไร
สำหรับ พายุ รักก็คือการฆ่าตัวตายทางอ้อม จะเดินก็เดินต่อไปไม่ได้ จะถอยที่รออยู่ก็คือหุบเห่วลึก
วิธีแก้ไขคงมีเพียงทางเดียว หนามหยอกเอาหนามบ่ง …ดันทุรังรักต่อไปจนกว่าหัวใจดวงนี้จะแหลกเหลว
บุญรักษารักพายุนะ แต่รักของเธออาจไม่เหมือนรักของเขา หรือที่จริงแล้วมันเหมือนแต่เราคิดไปเองว่ามันต่าง?
“สูบอีกแล้วนะ”
เสียงนั้นดึงให้เขาหลุดออกมาจากภวังค์ พายุมองคนตัวเล็กที่ทำหน้าเหม็นเบื่อ
มือเล็กแย่งบุหรี่ไปดับด้วยตนเองแล้วตีมือเขาแรง สำหรับเขาก็เหมือนปัดเบาๆ แรงเท่ามดจะมาทำเขาเจ็บได้ยังไง
“บอกว่าให้เลิก ไม่เลิกไม่พอสูบหนักขึ้นด้วย จริงไหม”
…จริง
“หิวแล้วใช่ไหม ถึงได้แยกเขี้ยวขู่เหมือนลูกหมาแบบนี้”
เขาถามคนตัวเล็กที่ยังทำหน้ามุ่ยไม่พอใจที่เขาไม่ฟังที่เจ้าตัวเตือน
คนเรามันก็เป็นแบบนี้แหละ ดื้อ ดันทุรังและคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันถูกต้องแล้ว
“ไม่ต้องมาเลี่ยงเลย”
คนตัวนุ่มไม่ยอม มือเล็กผลักที่อกแกร่งหลายทีเหมือนไม่อยากให้เข้าใกล้
พายุแรงเยอะกว่า ตัวใหญ่กว่า มีหรือจะอนาทรต่อแรงเท่ามดของอีกฝ่าย
เขาหัวเราะเบาๆ รั้งคนตัวเล็กมากอดคอแล้วเดินนำไปยังรถที่ตนเช่ามา
“ไปเถอะ มีร้านอร่อยแนะนำ”
“ฮึ่ย”
“เค้กนมอร่อยมากเลยนะ อาจจะพอๆ กับร้านวีราวีร์เลย”
คนตัวเล็กแลบลิ้นมาเลียริมฝีปาก เขารู้สึกเหมือนถูกไฟดูด
เลยรีบปล่อยร่างอวบอิ่มออกจากอ้อมแขน มองเธอที่เปิดประตูรถแล้วเหล่ตากลมมองมา
“อย่าคิดว่าเอาเค้กมาล่อแล้วจะลืมนะว่าพาพาสูบจัดขึ้น”
“เซ็กซ์จัดด้วย”
หญิงสาวกลอกตาแล้วเข้าไปในรถก่อน ชายหนุ่มหัวเราะ
เห็นไหม เลี่ยงประเด็นได้แล้ว พายุตามไปทำหน้าที่คนขับ รถแล่นออกมาได้สักพักเธอก็เอ่ยจริงจัง
“ไปเยี่ยมพี่ทักษ์หรือยัง”
“ไปมาแล้ว มันหยิ่งนะ พูดด้วยก็ไม่ตอบ”
หญิงสาวหลุดหัวเราะจนตากลมโตเล็กหยี มือเล็กวุ่นวายกับเครื่องเสียงในรถ
หาเพลงที่ถูกใจได้ก็ยอมนั่งดีๆ มือเคาะกับกางเกงยีนส์ขาสั้นที่เจ้าตัวสวม
เขาเบื่อที่จะเตือนแล้ว ชอบใส่ก็ใส่ไป ขอแค่ไม่สั้นจนเห็นแก้มก้นก็พอ
“ถ้าพี่ทักษ์ตอบเราวิ่งก่อนใครเพื่อนนะ กลัวผีอะ”
“นั่นพี่ชายเธอไหม”
เธอเบ้หน้าเหมือนกลัวจริงๆ เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ
ขับรถมือเดียวเพราะมีคนบางคนเอามือเขาไปเล่นอีกแล้ว
“มือพาพาใหญ่มาก เราชอบเล่น”
…ครับ นั่นแหละเหตุผลที่เขาแทบไม่เคยได้ขับรถสองมือเลย ไม่รู้อะไรนักหนา
บอกจะแต่งงานกับผู้ชายมือสวย ปัญญาอ่อนดีแท้
#เคออส #มาร์ควิส
