ระเริงร่าน ละลานลอง – No one (มิ้ว ณ ชมวิว)
(นิยายแนว 25++)
ภาวัต เลือก พันธิตา เป็นเมียก็เพราะเธอหัวอ่อน ออมความคิด ไม่ช่างพูด
และภาวัตก็เคยบอกตรง ๆ แม้พันธิตาจะหน้าตากลาง ๆ ไม่ถึงกับสวยสะดุดแทบหยุดหายใจ
แต่รูปร่างสมส่วน ส่วนที่ต้องเว้าก็เว้าอรชร ส่วนที่ต้องโค้งก็โหนกนูนอวบอัดงามตาน่าดูยิ่ง
ทั้งผิวพรรณก็นุ่มเนียน สมแล้วที่ได้รับการทะนุถนอมจากพ่อแม่มาแต่อ้อนแต่ออก
แต่เรื่องที่เธอรักเขามากจนถึงขั้นเทิดทูนเป็นประเด็นรอง ๆ
ภาวัตรับรู้ในใจเขาก็แค่ภูมิใจแต่ไม่ใส่ใจให้ความสำคัญเท่าใดนัก
แต่งงานเป็นคู่ผัวตัวเมียผ่านมาห้าปี ย่างเข้าสู่ปีที่หก
ชีวิตคู่ก็ราบรื่นราบเรียบได้ดั่งใจผู้เป็นสามีทุกประการ
สองปีก่อนเขาขอร้องให้เมียสาวลาออกจากงาน มาเป็นแม่บ้านเต็มตัว
เพื่อดูแลบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ที่อยู่อาศัยของทั้งคู่
พันธิตางอแงนิดหน่อย ทว่าเธอไม่เคยเถียงผัวชนะ
ความเกรงใจก็ไม่รู้มาจากไหนเยอะแยะมากมาย
สุดท้ายก็จำใจจำยอมทำตามความต้องการของเขาเหมือนทุกทีทุกเรื่อง
ตลอดชีวิตแต่งงานดูเหมือนภาวัตจะได้ทุกอย่างสมใจ และนับวัน ๆ ก็ยิ่งย่ามใจ
ส่วนพันธิตาก็คล้ายจะชินที่ตามใจผัว และนับวัน ๆ ก็สูญเสียตัวตนโดยไม่รู้ตัว
กระทั่งวันหนึ่งความย่ามกระหยิ่มของภาวัตหนักข้อถึงขั้นนอกใจเมีย
ความจองหองทำให้เขาปิดบังเมียไม่แนบเนียน
ไม่นานนักพันธิตาก็จับพิรุธได้ แม่บ้านสาวแสนดีแทบสิ้นสติ
หากความรักในสามีก็มากมายเหลือเกิน ประกอบกับรู้ตัวว่าพลาดครั้งใหญ่ไปเรียบร้อยแล้ว
วันนี้อายุสามสิบเอ็ดปี เธอไม่ใช่คนเก่งกาจอะไร ทักษะความสามารถโดดเด่นไม่มีสักอย่าง
ฉะนั้น หางานทำไม่ใช่ง่าย ๆ ทั้งทิ้งช่วงไม่ได้ทำงานสองปีกว่า ๆ จะกลับไปเริ่มต้นทำงาน
ถ้าโชคดีก็คงได้เงินเดือนเท่าเด็กจบใหม่ ส่วนหนึ่งก็รู้สึกเสียดายหลายอย่าง
หากจบชีวิตคู่ตอนนี้ คงไม่ต่างจากหลีกทางให้อีเด็กฝึกงานคนนั้นได้ผัวไปครองชีล ๆ
ก็เพราะรักเขาแทบถวายหัวเธอถึงรู้ภาวัตไม่ใช่ผัวที่ดี แต่เขาเป็นเครื่องจักรผลิตเงินได้ดั่งใจ
แล้วมันเรื่องอะไรจะยอมยกให้คนอื่นง่าย ๆ
ฉะนั้น…ก็อยู่กันไปทั้งอย่างนี้แหละ อยู่ให้เขามองเธอเป็นคนโง่ เป็นผู้หญิงหัวอ่อน
เป็นคนไร้ทางสู้ เป็นเหยื่อไร้พิษที่เขาวางใจที่สุด ยอมให้เขาดูถูกเหยียบย่ำหัวใจ
เชิญเลยอยากหยามเหยียดเท่าไหร่ก็ตามสบาย
เพราะทุกครั้งที่พันธิตาเจ็บปวด ร้อนรุ่มสุมทรวงเหมือนมีไฟนรกแผดกลางอก
ยิ่งทุรนทุรายมากเท่าไหร่คล้ายเธอจะมีพลังบางอย่างโถมทวี
“กูเอาคืนได้แสบกว่าที่มึงคิด…ยอมให้ชนะมันคนละเรื่องกับยอมแพ้…กูจะทำให้มึงจำไปจนตาย หึหึ…”
เหยื่อใช้กำลังทั้งหมดที่มีต่อสู้ดิ้นรนสุดชีวิต เมื่อสบโอกาสเพียงน้อยนิด
อาจพลิกบทเป็นผู้ล่าอำมหิตโหดเหี้ยมเกินคาดการณ์
ความเลือดเย็นคือพลังด้านมืด คือสัญชาตญาณดิบที่ซุกซ่อนอยู่ในใจรอวันเวลาหรือใครสักคนจุดระเบิด
“คุณโกหกตอแหลแอบไปนอนกับอีนั่นวันไหน ถือว่าอนุญาตให้ฉันทำเหมือนกันนะคะที่รัก”
พันธิตาสำรวจรูปร่างหนั่นแน่นหน้ากระจก แล้วคว้าเสื้อคลุมสีหวาน
สวมทับชุดนอนผ้าซีทรูมองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน
ร่างสมส่วนยุรยาตรไปเปิดประตูหลังบ้าน ที่มีชายหนุ่มกำยำสูงใหญ่หน้าตาคมคายวัยยี่สิบนิด ๆ
กล้ามเป็นมัดแน่น ๆ ที่แค่เห็นก็ทำคอแห้งผาก และพันธิตารู้ดี
ถ้าไม่แค่มองเขาสามารถทำให้เธอฉ่ำชุ่มได้มากขนาดไหน
“สงสารสามีจัง ต้องระหกระเหินเซซังไปกกกะXX เราเป็นผู้หญิง
จะเร่ร่อนนอกบ้านอย่างเขามันก็ไม่งาม…เพราะงั้นเชิญชู้เข้าบ้านซะเลย หึหึ”
ระเริงร่าน ละลานลอง
ความใคร่เป็นหลัก ความรักเป็นรอง
