มิสิ้นไร้สายใยรัก – ประดับดิน
คำว่า “ตัดบัวยังเหลือใย” คงใช้ไม่ได้สำหรับ พิมบงกช
สำหรับหล่อนเจ็บแล้วต้องจำ เมื่อคูู่หมั้นหนุ่มเจ้าเสน่ห์
ไปเล่นเกมเสน่หากับผู้หญิงอื่นต่อหน้าต่อตา
สาวน้อยพิมบงกชจึงต้องตัดใจจากเขาให้ขาด แม้จะเจอมรสุมชีวิต
ที่ทำให้คุณหนูบัวของเรือนสุวรรณสโรช
ต้องล่องลำนาวาชีวิตอย่างโดดเดี่ยว หล่อนก็จะไม่ยอมแพ้
พสุธา รักสนุกจนพลั้งทำแก้วมณีหลุดมือไป
เมื่อเขากลับมาอีกครั้ง และอยากให้ลมพัดหวน แต่เจ้าหล่อนกลับตั้งแง่ อวดดีเข้าใส่
เขาจึงจำต้องผูกมัดหล่อนไว้ด้วยทะเบียนสมรส
“อยู่ๆ กันไปก็รักกันเองล่ะน่า” เขานึก
พสุธาไม่รู้ว่าหัวใจอ่อนๆ ของคนหน้าหวานปานจะหยดนั้น
แข็งแกร่งกว่าหินผา ยากนักที่เขาจะเอาชนะได้ง่ายๆ
แต่สำหรับเขาแล้ว “ยิ่งได้มายากยิ่งอยากครอบครอง”
