มายาบุหลัน – ณัฐณรา
หญิงสาวขยับตัวอย่างลำบากและเมื่อยขบเมื่อรู้สึกตัว
ดวงตาปรือก่อนจะกะพริบถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้ชัดเจน
บุหลัน ครางในลำคอเมื่อรู้สึกเวียนศีรษะอย่างมาก
หลับตาลงอีกครั้งอย่างมึนงง และยังคอแห้งผากราวกระดาษทราย
“โอย…”
ครางเสียงยาวก่อนจะพลิกตัว แล้วย่นคิ้วเมื่อพลิกตัวมาชน
อะไรบางอย่างที่แข็งมาก มือเล็กของหญิงสาวพาดบนสิ่งที่เบียด
ให้เธอพลิกตัวไม่ได้ ก่อนจะคลำๆ ลูบๆ บนสิ่งนั้น
แล้วชนกับอะไรบางอย่างที่ตั้งและแข็งตรง
คิ้วเข้มได้รูปของบุหลันราตรีขมวด เมื่อมือค่อยๆ ลูบสำรวจสิ่งนั้น
แล้วมันสู้มือเธอ แถมขยับหงึกหงัก ดวงตาหญิงสาวขยุบยุกยิก
“อืมมมมม”
เสียงครางห้าวๆ เหมือนแมวตัวโคร่งที่กำลังสบายอกสบายใจ
ยามเจ้าของลูบไล้แผงคอ ทำให้เปลือกตาของบุหลันราตรีลืมขึ้นทันที
สิ่งแรกที่ปรากฏในคลองจักษุ คือปลายคางแกร่งที่มีเคราจางๆ เขียวครึ้ม
บุหลันเบิกตาโพลงก่อนจะหันขวับไปมอง
สิ่งที่มือเธอกำลังจับอยู่ด้วยสายตาตื่นตะลึง
“กรี๊ดดดดดดดดดด!”
และพร้อมกับเสียงกรี๊ด บุหลันก็กำมือแล้วทุบลง
บนสิ่งที่เธอจับอยู่ทีแรก แล้วผุดลุกนั่งอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ยยยยยยยยย!”
เป็นเสียงชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงร้องบ้าง เสียงโหยหวน
กว่าเสียงหญิงสาวหลายเท่านัก
คริส กุมกลางลำตัวก่อนจะกลิ้งลงเตียงอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าคมเข้มบิดเบี้ยวเพราะโดนโจมตีจุดสำคัญยามเผลอ
บุหลันที่พุ่งตัวลงจากเตียงคว้าเอาโทรศัพท์ที่วางตรงโต๊ะข้างเตียง
แล้วเงื้อสูงก่อนจะพุ่งเข้าหาชายหนุ่มอย่างมาดร้าย
คริสที่สวมเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวของโรงแรมรีบลุกทันที
“เฮ้ย! อย่า”
คริสร้องห้ามพร้อมกับกัดฟันลุกคว้าข้อมือของหญิงสาวไว้แน่น
แล้วออกแรงยื้อแย่งจากคนตัวเล็กกว่า แล้วเพิ่งรู้ว่าหญิงสาว
เรี่ยวแรงเยอะกว่ารูปร่างที่เห็นมาก สตรีตรงหน้ากรีดเสียง
ก่อนจะพยายามต่อสู้ จนหนุ่มลูกครึ่งต้องกัดกรามแน่น
แล้วคว้าตัวเธอกอดไว้แน่นจนร่างกายแนบชิดไปด้วยกัน
เพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายสามารถทำร้ายเขาได้อีก
“ไอ้สารเลว! ปล่อยฉันนะ แก ฉันจะเอาตำรวจลากคอแกเข้าคุก”
บุหลันราตรีกรีดเสียงด่าทอลั่น ข่มขู่ให้คนที่กำลังปลุกปล้ำ
พยายามขืนใจเธอกลัวแล้วยอมปล่อยตนเอง
“ปล่อยฉันนะ ไอ้ฝรั่งชั่ว”
“นี่แม่คุณ ใจคอจะด่ากันอย่างเดียวไม่ฟังอะไรเลยใช่ไหม นี่!”
บุหลันดิ้น หากยิ่งดิ้นร่างกายก็ยิ่งเสียดสีกับผู้ชายที่กอดรัดเธอไว้แน่น
ชายหนุ่มร่างกายใหญ่โตคนนี้เขากอดรัดเธอจนแน่น ราวคีมเหล็ก
“นี่คุณ! ถ้าดิ้นอีกแล้วผ้าเช็ดตัวผมหลุดจะมาว่ากันไม่ได้นะ”
คริสตะคอก เพราะรู้สึกว่าปมผ้าที่มัดเอวไว้แน่นหนาทีแรก
เมื่อตอนเข้านอนเมื่อคืนมันเริ่มคลายแล้วเพราะเขาขยับต่อสู้กับผู้หญิงคนนี้
หญิงสาวเบิกตากว้าง ก่อนจะก้มหน้ามองด้านล่างตามที่เขาพูดทันที
แล้วเหมือนว่าจะเป็นสิ่งยืนยันคำพูดของเขา เพราะผ้าเช็ดตัวผืนหนาสีขาว
มันเลื่อนหลุดลงไปกองกับพื้นต่อหน้าต่อตาเธอ
“กรี๊ดดดดดดดด”
บุหลันหลับตาแล้วกรีดเสียงร้องดังอีกครั้ง คราวนี้คริสจะไม่ทน
ชายหนุ่มเลยใช้สิ่งเดียวที่พอจะปิดปากเธอได้ และได้ตัวอย่างจากละคร
ที่เคยเปิดผ่านๆ เจอเสมอ คือริมฝีปากเขาเอง
ชายหนุ่มทาบปากหยักร้อนบนริมฝีปากที่อยู่ตรงหน้า
ดกลืนเสียงร้องของหล่อนลงลำคอแกร่งแทน
บุหลันกำหมัดทุบบ่าหนาของชายหนุ่มแรงๆ หลายทีก่อนจะดิ้นรน
ทำเสียงอึกอักในลำคอ ฝ่ายคริสเองทีแรกเขาตั้งใจแค่จะปิดปากที่ร้องเสียงแหลมนั่น
แต่พอได้จูบ ชายหนุ่มก็ลืมความตั้งใจเดิม
เขาแนบเคล้าริมฝีปากบนกลีบปากฉ่ำของหญิงสาวอย่างพออกพอใจ
กับรสสัมผัสที่ได้รับ แล้วเลื่อนมือไปกุมท้ายทอยของอีกฝ่ายไว้
เพื่อจะจูบหญิงสาวให้ถนัดมากกว่าเดิมและลึกล้ำมากกว่าเดิม
คริสเหมือนเขื่อนที่กั้นน้ำมานาน
หลายปีมานี้เขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับสตรีคนใดในเชิงชู้สาวเลย
ไม่เคยเลย! การทำงานหนักในไร่และการวุ่นวายกับการบุกเบิกงานสวนกุหลาบ
ทำให้เขาคลายความต้องการทางร่างกายด้วยงานและงาน
อัดอั้นมากๆ เข้า เขาก็มีวิธีระบายของตัวเอง แต่นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี
ที่ได้จูบผู้หญิง ผู้หญิงเป็นๆ มีเลือด มีเนื้อ และ… ยอมรับว่าต้องตาต้องใจด้วย!
