มนตราต้องใจ – โม พิมพ์พลอย
ความร้อนใดๆ ในทะเลทราย ไม่ทำให้ลันตาร้อนรนทุรนทุรายได้
เท่ากับการได้อยู่ในอ้อมแขนของ ชีคกาซิม อับดุล คาราเยล
เขาผู้ซื้อตัวเธอจากโจร และก็กักเธอเอาไว้ให้อยู่ในฮาเร็มของเขาตลอดกาล
กาซิมไม่พูดอะไรสักคำ นอกจากชิมของที่เขาประมูลได้อย่างพอใจ
สองมือหนาลูบไล้ไปตามลำแขนเรียว
แล้วเริ่มแกะชุดนางระบำนั้นออกจากร่างบาง กระทั่งตลอดร่างหญิงสาวเปล่าเปลือย
ลันตา นอนสั่นภายใต้ร่างแกร่งที่มีผิวกายอบอุ่นจนเกือบเป็นร้อน
กระดูกในกายเธอเหลวราวกับเป็นน้ำ ขนกายลุกชัน
ริมฝีปากเผยอออกเปล่งเสียงครางครวญ สองมือก็พยายามดันอีกฝ่ายออก
“ไม่ ลุกไปนะ ไม่”
“เจ้าเป็นของข้า”