ปีกนางฟ้า เงาซาตาน – มิ้ว ณ ชมวิว
นิยายเรื่อง ปีกนางฟ้า เงาซาตาน เป็นภาคต่อจากเรื่อง เปิดม่านพรหมจรรย์
แม้ไม่ได้มีความเกี่ยวโยงโดยตรง ทว่าเป็นเรื่องที่มีความเกี่ยวพันกันอย่างไม่อาจแยก
เพราะยังคงเป็นสีสันชีวิตของผู้ประกอบอาชีพอยู่ในสถานบันเทิง ซึ่งขายความสนุกสนาน ความบันเทิงยามราตรี
ฉากชีวิตที่น้อยคนจะได้สัมผัสลึกซึ้ง เส้นทางที่น่าลุ่มหลง เส้นทางสายสีเทาที่เร่าร้อน
เสน่หาจากมุมมืด ปลุกเร้าความกระหายใคร่รู้ได้ดีเสมอ
ผลประโยชน์ ความรัก ความใคร่ แรงผลักดันในการใช้ชีวิตของแต่ละคน มาจากหลากหลายเหตุผล
ในความมืดดำยังคงมีความสุกสว่างสวยงาม และในความสว่างยังคงไว้ซึ่งเงามืดสลัวราง
แสงสว่างและความมืดอยู่ในที่เดียวกัน บางทีเป็นตัวแทนซึ่งกันและกัน
บางครั้งคือการผสมผสาน บ้างเป็นความขัดแย้งไม่อาจอยู่ร่วม
และหลายๆครั้งไม่สามารถปฏิเสธในการพึ่งพาซึ่งกันและกัน
ปีกนางฟ้า เงาซาตาน คือนิยายรักใคร่ ลุ่มหลง ซึ่งคงจะไม่มีความหมายใด
หากผู้อ่านไม่ใส่ใจที่จะค้นหาความจริงแท้ที่แทรกระหว่างบรรทัด
นิยายเรื่องนี้เพียงถ่ายทอดตัวอย่างหนึ่งของคนใช้ชีวิตอยู่ในแง่มุมหนึ่งบนโลกกว้างใหญ่
อาจเป็นการปั้นแต่งอักษร หรือเป็นการบอกเล่าเรื่องจริงให้น่าติดตามไม่ต่างจากดูละคร
ใครหนอจะรู้ เรื่องราวในเรื่องนี้จะไม่เคยเกิดขึ้นจริง หรือจะไม่มีวันเป็นจริง?
ความรักเบ่งบานเติบใหญ่ ไม่ใช่เพราะแสงสว่างหรือความมืดมิด
ความรักเจริญได้ดีสำหรับผู้มีความเข้าใจใน “รัก” ความรักไม่เกี่ยวกับความเหมาะสม
ไม่ข้องกับสาขาอาชีพ ไม่ใช่เรื่องที่คนอื่นใดจะตัดสินใครได้
ความรักไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล แต่การดำรงชีวิตปราศจากเหตุผลไม่ได้…
ต่างตรงที่ว่าการรับรู้ความแข็งแกร่งของเธอ สร้างปฏิกิริยาพลุ่งพล่านให้กับเขาอย่างไม่อาจระงับ
ชีพจรชายหนุ่มเต้นระทึกเร่า เมื่อภาพการตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเฉียบขาดผุดขึ้นในความคิด
รอยยิ้มหยันเยียบเย็นยามบีบคั้นผู้ประสงค์ร้าย ทำให้เขาป่วนมวน
สายตาราวกับไร้ความรู้สึกยามสั่งการร้ายกาจทำให้เขาร้อนระอุ
กิริยาสงบนิ่งทว่าดุร้ายไม่ต่างจากสัตว์ป่า กระตุ้นสัญชาตญาณไล่ล่า คึกผยองอย่างไม่มีใครเคยทำได้มาก่อน
เธอคือเขาในภาพของหญิงสาวสวยหวานงามหมดจด และเขาต้องการครอบครองเพื่อย้ำเตือนเธอเป็นของเขา
มีเพียงเขาเท่านั้นที่ควบคุมเธอได้ และมีเพียงเธอเท่านั้นที่เขาจะยอมให้ควบคุม!
พักรบ ยอมรับกับตัวเอง ร่วมรักกับ อิงฟ้า คือการขับขานบทเพลงเร่าร้อนทว่าอ่อนหวาน
คือผสานเลือดเนื้อและจิตวิญญาณ คือความสำราญที่ไม่เคยแหนงหน่าย
คือการร่ายสุนทรีย์แห่งโลกียวิสัยที่งดงามสมบูรณ์อิ่มเอมเสมอ
