บุปผาในรอยจันทร์ (นิยายจีน) – ซูเหยา
หลังจากจับรองแม่ทัพฝ่ายศัตรูมาเป็นเชลย
ด้วยหวังจะได้ทายาทจากรองแม่ทัพรูปงาม
หัวหน้าเผ่า อิงอู่ จึงบังคับให้เขาผลิตทายาท
เพื่อจะเอาชีวิตของเด็กมาใช้เจรจาต่อรองกับแคว้นเฟิงในภายหลัง
แต่เพราะหาสาวงามไม่ได้อีกทั้งมีความจำเป็นบางอย่าง
จึงเอาสตรีอัปลักษณ์ไปหย่อนไว้ในเรือนพักของรองแม่ทัพ
ผู้เป็นเชลยโดยสั่งให้เขาทำให้นางท้อง มิเช่นนั้นจะปลิดชีวิตนางซะ
สตรีในเผ่าอิงอู่ต่างริษยาหวงย่าหลิงผู้อัปลักษณ์
แต่ก็แน่ใจว่าคุณชายจางคงไม่กล้าแตะต้องหญิงผู้มีใบหน้าเป็นอาวุธผู้นั้น
แต่เหตุการณ์กลับผิดคาดเพราะในกาลต่อมารองแม่ทัพจางหลงรักนาง
เขาทั้งดูแลปกป้องและหึงหวงนางอีกด้วย
หวงย่าหลิง หาผ้าเก่าๆ มาเย็บต่อกันเป็นผ้าห่ม พอยื่นให้เขา
รองแม่ทัพจางกลับปฏิเสธและบอกว่าเขาไม่ใช่คนอ่อนแอ
ให้นางเก็บไว้ใช้เอง ส่วน ‘คนอ่อนแอ’ ก็ได้แต่เม้มปาก
พอตอนกลางคืนเห็นคนปากแข็งนอนขดตัวคุดคู้เพราะอากาศหนาว
นางเลยเอาผ้าห่มไปเพิ่มให้ ทว่าลูกสุนัขตื่นขึ้นมากลางดึก
เมื่อเห็นนางห่มผ้าให้ผู้ชายตัวโตที่นอนอยู่บนพื้นมันก็นึกว่านางกำลังเล่นสนุก
จึงร่วมวงด้วยโดยการวิ่งไปแทะนิ้วเท้าของเขา
“เหวินเป่า” หวงย่าหลิงเอ็ดเสียงเบา
ลูกสุนัขยังคงซุกซนโดยไม่ฟังคำดุของนายสาว
มันมุดเข้าไปในผ้าห่มของรองแม่ทัพจาง หญิงสาวตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
มือไล่ตะครุบเจ้าตัววุ่นวายที่ยุกยิกในผืนผ้าห่ม
และก็เพิ่งพบว่านางจับเอาบางอย่างที่ไม่ใช่ลูกสุนัข
แต่น่าจะเป็นงูยักษ์ที่พร้อมฉกนางได้ทุกเมื่อ
อั๊ยหยา งานนี้นางตายแน่!
