บำเรอเสน่หา – กานจ์แก้ว
เมื่อสิงห์หนุ่มที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวฉกาจอย่างเจ้าชายชารีฟ
ซึ่งเป็นถึงองค์รัชทายาทอันดับหนึ่งของสหพันธรัฐดาบิย่า
ถูกหญิงสาวระดับรากหญ้าอย่างนรีกานต์ปฏิเสธ ความอยากเอาชนะจึงก่อเกิดขึ้น
“ผมไม่คิดเลยนะว่า นางแบบบนเวทีคนนั้น จะเป็นคนคนเดียวกับคุณ
และเป็นคนที่กล้าปฏิเสธคำเชิญจากผม”
เจ้าชายหนุ่มตรัสอย่างเกรี้ยวกราด ต่างกับแววตาที่เป็นประกายแพรวพราว
“หม่อมฉันแค่ปฏิเสธในสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการจะทำก็เท่านั้น
แต่ถ้าเรื่องนั้นทำให้พระองค์ทรงกริ้ว หม่อมฉันก็ขอประทานอภัยโทษด้วยเพคะ”
นรีกานต์เชิดหน้าพูดอย่างไม่ยี่หระ
“นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ คุณไม่ต้องมาทำงานที่นี่อีก
เพราะคุณจะต้องเข้าไปช่วยผมทำงานในวังในฐานะ…”
พระองค์ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ทำเอาคนฟังตาลุกวาวด้วยความโกรธ
“ไม่! หม่อมฉันจะไม่ไปอยู่ในวังเด็ดขาด!”
“ถ้าคุณขัดคำสั่งของผมล่ะก็ ไม่ใช่แค่ตัวคุณคนเดียวเท่านั้นที่จะเดือดร้อน
ชีวิตเพื่อนรักของคุณก็จะพังทลายลงไปด้วย”
ในเมื่อพูดดีๆ ไม่ยอมทำตาม ก็ต้องโดนเผด็จการแบบนี้ล่ะ
จะได้รู้ตัวว่ากำลังคุยอยู่กับใคร
