ตี้ฮองเฮา เล่ม 1-2 (จบ) (นิยายจีนโบราณ) โดย อาเธน่า
ตี้ฮองเฮา เล่ม 1
“เคยคิดว่า…สิ้นชีพไม่อาจดับดวงใจ ทว่าคราสิ้นใจกลับสิ้นรักสิ้นผูกพัน
ความผูกพันระกว่าเรา …ให้จบลงแต่เพียงเท่านี้
บุพเพและด้ายแดง…ขอให้แยกขาด อย่าให้มีต่อ…ในภพหน้า
รักท่าน…แต่ชังท่านยิ่งกว่า ชาตินี้กระจ่างใจก่อนจากลา ชาติหน้าไม่ขอพบพาตลอดไป
นับว่า…ตายจาก…พลัดพราก…เป็นวาสนา”
น้ำตาสายสุดท้ายในฐานะมนุษย์ทิ้งตัวลง เช่นเดียวกับร่าง…ที่ไร้วิญญาณ
ลูกหนึ่งคนไม่อาจลืมตา ข้าหนึ่งคนไม่อาจลืมแค้น เว่ยซื่อหลาง …ข้าแค้นท่าน!
(เน้นฮา น่ารัก ไม่เจ็บตับจ้า)
ตี้ฮองเฮา เล่ม 2 (จบ)
หลังแต่งให้ เว่ยซื่อหลาง นางจึงได้กระจ่างใจ…
ว่าอันเรื่องราวในชีวิตมีเล็กใหญ่ให้บ่นว่า แต่ที่บ่นไม่ได้เลยคือสัมพันธ์ฉันผัวเมีย จะอิดออดมิได้
กล่าวได้ว่าเรื่องบนเตียงก็คล้ายเรื่องอาหาร บางคนชอบกินหวานบางคนชอบกินเผ็ด
หากแต่งให้คนกินเผ็ดก็ต้องกินเผ็ดไปด้วย หากแต่งให้คนกินหวานก็ไม่อาจฝืนให้เขากินเผ็ดได้
เช่นเดียวกันกับชีวิตคู่ที่ต้องอยู่ร่วมกัน เกิดเป็นสตรีต้องยืดหยุ่นได้ อดทนให้มากก็จะผ่านพ้น
ตอนนั้นว่านอวี๋ฟังอาเหนียงสั่งสอนก็มิได้ใส่ใจมากนัก ครั้นผ่าน วันคืนกับ ‘คนกินเผ็ด’
นางจึงค่อยเข้าใจที่มารดาเตือนเป็นนัยๆ เอาไว้ ให้นางทนกินเผ็ดไปกับสามี
ทว่า นาง…จะทำเช่นไร หากเรื่องราวในอดีตถูกเปิดเผย รักแค้น…จะจบลงได้อย่างไร
