ตรวนร้ายพ่ายรัก – ปลายทางฝัน
เธอเปรียบดังสินค้าที่แม่บุญธรรมถวายให้เขาเอาไปขัดดอก
หากแต่ซาตานอย่างเขากลับทำให้เธอดูไร้ราคา
เป็นเพียงขยะชิ้นหนึ่งซึ่งไม่น่าปรารถนา พอถึงเวลาก็เขี่ยทิ้งไป…
จนพ้นเส้นทางของหัวใจที่เธอไม่มีวันเอื้อมถึง
“ไสหัวไปแพรวรินทร์ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ”
ในหัวสมองอัครวินท์ไม่มีอะไรนอกจากความโกรธ
“พี่วิน”
หญิงสาวครางเสียงด้วยความเจ็บปวด
“ไปสิ!”
แพรวรินทร์ ถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะกับคำพูดของ อัครวินท์
ก่อนจะเดินถอยหลังออกจากห้องนอนของชายหนุ่มด้ว
ยหัวใจที่ร้าวราน ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
ที่กำลังไหลอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างไม่ขาดสาย
ความน้อยใจและเสียใจประเดประดังเข้ามาจนแทบไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืนอยู่
ในเมื่อเขาไม่ต้องการ เธอก็จะไปตามเส้นทางเดิน
โดยที่ไม่มีใครมาบีบบังคับหรือกะเกณฑ์ชีวิตของเธอได้อีก
หญิงสาวตัดสินใจออกจากคอนโดฯ ของอัครวินท์ในคืนนี้ทันที
