คีรีโอบรัก love normal – มนต์จันทร์
จากเลขาฯ ขยับสถานะขึ้นมาเป็นว่าที่ ‘เมีย‘
“นี่ๆ อีตาขี้”
“คีโว้ย”
“คิก ..ย้อเย่นน่า โอ๋ๆ อย่าโกรธเค้าเลยนะตะเอง”
มือน้อยของคนในอ้อมแขนดูจะซุกซนขึ้นเรื่อยๆ
เพราะตอนนี้วางแมะอยู่บนหน้าอกของเขา แล้วมันก็เริ่มลูบ แล้วก็ลูบ…
“เพลงจันทร์! คุณอย่าบี้หัวนมผมแบบนี้สิ ทำไมเมาแล้วหื่นอย่างนี้วะ”
กว่าจะแกะมือของเพลงจันทร์ออกจากหน้าอก
และน่มน้มของตนเองได้ก็เล่นเอา คีรี แทบหมดแรง
ชายหนุ่มรีบใช้กุญแจเปิดห้อง เพราะกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้ ยัยเลขาฯ
ที่อุ้มมาจากร้านอาหารอาจจะปล้ำเขาทำผัวเสียก่อน
“พวกผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด เจ้าชู้ไม่รู้จักพอ”
“คุณจะเจออะไรมาบ้างนะจันทร์”
คีรีมองสองแก้มใสที่ยังคงหลงเหลือคราบน้ำตา อย่างรู้สึกสงสารจับใจ
ภายนอกเพลงจันทร์ดูสดใสแต่ภายในเจ้าหล่อนจะบอบช้ำเพียงใดเขาไม่อาจรู้
มือหนาเอื้อมไปปัดปอยผมที่ปรกใบหน้าก่อนจะก้มลงไปหอมหน้าผากมนอย่างอดใจไว้ไม่ได้
“ร้อนโว้ย!”
เพลงจันทร์ ตะโกนออกมาก่อนจะลุกขึ้น แล้วดึงทึ้งเสื้อเชิ้ตของตัวเองจนเกือบขาด
เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ร่างกายของเธอร้อนรุ่มเป็นไฟ
อาภรณ์จึงกลายเป็นสิ่งที่หญิงสาวรำคาญที่สุด ด้วยความขาดสติจึงไม่ได้สนใจอะไร
สนเพียงแค่ว่าเสื้อผ้าที่สวมใส่จะต้องออกไปจากร่างกายเธอให้เร็วที่สุด
“จันทร์ใจเย็นๆ เป็นอะไร”
“ร้อน ฉันร้อน! ช่วยถอดเสื้อให้ฉันที”
ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นในสถานการณ์เช่นนี้ บรรยากาศแบบนี้ คีรีคงไม่ปล่อยให้มานั่งโวยวายอยู่เป็นแน่
ป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว แต่สำหรับเพลงจันทร์มันไม่ใช่
เขาไม่ได้รู้สึกกับเธอเพียงแค่คู่นอนที่มาสนุกกันชั่วครั้งชั่วคราว
มันเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นที่ทำให้เขายังรอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมกว่านี้
และเจ้าหล่อนมีสติครบถ้วนสมบูรณ์เต็มร้อย พร้อมที่จะเป็นของเขาเพราะเธอเต็มใจไม่ใช่เพราะเมา
“ไม่ไหวแล้ว ไม่ถอดใช่ไหม ได้! ฉันถอดเอง”
“อย่า!”
เสียงร้องห้ามของชายหนุ่มไม่ได้ผลแต่อย่างใด เพราะตอนนี้เรือนร่างขาวอวบอึ๋ม
มีเพียงบราเซียและแพนตี้น้อยลูกไม้สีขาวที่เข้าชุดกันปกปิดไว้แค่นั้น
เนินอกอวบอิ่มช่างล่อตาล่อใจให้คนที่เป็นพ่อพระเมื่อสามนาทีที่แล้ว
กลายเป็นเสือหนุ่มที่พร้อมจะกระโจนขย้ำแม่กวางน้อยแสนเซ็กซี่ ที่นอนแก้ผ้าตาปรืออยู่บนเตียง
“โอ้ว แม่สาวน้อย”
