แก้มเล่า – คุณสมปอง
จดหมายฉบับหนึ่งที่บังเอิญส่งมาจากเด็กหญิงตัวน้อยที่ไม่เคยพบหน้า เปลี่ยนชีวิตของ กันตา ไปตลอดกาล
ถึง น้องกอกชกร
สวัสดีจ้ะ น้องกอกชกร พี่ขอเรียกน้องว่า แก้มใส นะจ๊ะ พี่ชื่อ กันตา จ้ะ พอดีว่าจดหมายของน้องแก้มใสถูกส่งผิดมาที่บ้านของพี่ตา พี่ตาเลยส่งคืนให้จ้ะ
แค่นี้ก็น่าจะหมดเรื่องแล้วกระมัง…
หญิงสาวคิดขณะปิดผนึกซองน้ำตาล หลังจากเขียนชื่อที่อยู่เสร็จเรียบร้อย เธอก็ย้ายตัวเองไปล้มตัวลงนอนเล่นโทรศัพท์มือถือบนเตียง
…เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยฝากวินมอเตอร์ไซค์ไปส่งให้ที่ไปรษณีย์เหมือนเดิม…
เหตุการณ์ส่งจดหมายผิดบ้านครั้งนั้นเป็นเรื่องราวเล็กๆ เรื่องหนึ่ง ที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไรในชีวิตนัก
ดังนั้นกันตาที่กำลังยุ่งอยู่กับการแปลนิยายส่งสำนักพิมพ์ และช่วยมารดาทำเพจร้านขนมจึงลืมเลือนเรื่องนี้ไปสนิท
กระทั่งในอีกสองสัปดาห์ต่อมา ภายในตู้ไปรษณีย์สีแดงที่แขวนอยู่หน้ารั้วบ้าน กลับพลันปรากฏซองจดหมายลายการ์ตูนสุดน่ารักอีกครา
และในครั้งนี้ก็ไม่ได้ส่งมาผิดบ้านอีกแล้ว เพราะว่าที่หน้าซองสามารถจ่าหน้าผู้รับด้วยชื่อของเธอได้อย่างถูกต้องชัดเจน
หากทว่าครั้งนี้ชื่อของผู้ที่ส่งมา กลับไม่ใช่ชื่อของเด็กหญิงคนนั้นอีกแล้ว
‘การุณย์ ภานุพงศ์พีรวิชญ์’
ความคิดเรื่อยเปื่อยของหญิงสาวหยุดลง เมื่อข้อความใหม่จากชายหนุ่มปรากฏขึ้นในอีกราวหนึ่งนาทีต่อมา
DaddyKhun : เปล่าครับ ไม่ได้จะเอาไปแกง แค่อยากส่งให้ดูเฉยๆ
DaddyKhun : ชื่อมันเพราะดีนะครับ ตาว่าไหม ดอกรัด
DaddyKhun : *รัก
DaddyKhun : *รัก
DaddyKhun : *รัก
DaddyKhun : พิมพ์ถูกแล้วนี่นา
ดวงตาคู่งามที่กำลังมองจอเครื่องมือสื่อสารนิ่งค้าง สมองหยุดทำงานชั่วครู่หากทว่าชีพจรกลับแล่นอย่างรุนแรง
คำว่ารักที่ส่งมาติดๆ กัน คล้ายหยอกเอินและจงใจสื่อนัยบางอย่างนั้น พาให้ในทรวงหวิวไหวใจเต้นระรัว
ฝูงกระต่ายน้อยในอกตื่นเร่าวิ่งวุ่นชุลมุนอย่างวุ่นวาย ความหวานล้ำเล็กๆ อันไม่เคยพบพานถูกจุดขึ้นกลางใจ ก่อนจะพร่างพรายอาบล้นไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว
ฟันเรียงขาวกัดกลีบปากเต็มตึงแรงๆ เพื่อเรียกสติกลับคืนมา เธอเพียรจะกดความรู้สึกเข้าข้างตัวเองลึกๆ ลงไป
ไม่…ไม่มีอะไรหรอกน่า คุณกุนต์อาจจะพิมพ์ผิดจริงๆ ก็ได้
หากว่าเขาจงใจจะเกี้ยวเธอด้วยวิธีนี้ มันก็ออกจะดูโบราณและโจ่งแจ้งเกินไปกระมัง
หญิงสาวพยายามสะกดจิตอย่างแข็งขัน ทั้งที่ใจเจ้ากรรมไม่ค่อยจะเชื่อฟังเท่าไรนัก ปลายนิ้วเรียวที่ไหวเทิ้มเล็กๆ อย่างควบคุมไม่ได้ตอบกลับไป
กันตาแปลว่าน่ารัก : ส่งมาเสียหลายดอกแบบนี้ เรียกว่า มากรัก หรือเปล่าคะ
ก่อนที่ข้อความต่อมาที่ได้รับ จะทำให้ฝูงกระต่ายในอกแตกตื่นวิ่งพล่านจนเกินจะยับยั้ง เธอคว่ำโทรศัพท์มือถือไว้กับอกแล้วสูดลมหายใจลึกๆ หลายคราติดๆ กัน
กระแสร้อนผ่าวซ่านกระจายตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าทั้งที่ในห้องเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เสียงหัวใจโหมกระหน่ำจนก้องสะท้านไปทั้งทรวง ในห้วงความคิดมีเพียงข้อความที่เห็นเมื่อครู่ซ้ำไปซ้ำมา
DaddyKhun : รักมาก
DaddyKhun : ต่างหากเล่าครับ
