ซีรีส์ชุดยาใจคนเถื่อน (บัญชารักเทพบุตรเถื่อน / แดนรักมาเฟียเถื่อน / บ่วงรักบอดี้การ์ดเถื่อน) โดยผู้แต่ง หงสรถ
ซีรีส์ชุดยาใจคนเถื่อน
1. บัญชารักเทพบุตรเถื่อน (วิลเลียม-แพรนภัส)
2. แดนรักมาเฟียเถื่อน (เอเรส-ปัญญาวีร์)
3. บ่วงรักบอดี้การ์ดเถื่อน (ไรอัน-มัลลิกา)
เล่ม 1 บัญชารักเทพบุตรเถื่อน
“คนอย่างฉันมันทุเรศ บ้ากาxตรงไหน!”
วิลเลียม ตวาดกร้าวด้วยความไม่พอใจที่ถูกหญิงสาวตะคอกเสียงใส่
ทั้งที่เธอเป็นเพียงแค่คู่นอนที่เขากำลังติดใจก็เท่านั้น
“ก็คุณมันบ้า หัวสมองคิดได้แต่เรื่องทุเรศๆ ไม่รู้ตัวบ้างหรือไง”
ร่างบางโต้กลับเสียงแข็ง
“งั้นเหรอ”
วิลเลียมขานรับเสียงห้วน พร้อมเสียงหัวเราะครางลึกในลำคอ ไหวไหล่อย่างไม่แยแส
ด้าน แพรนภัส ได้แต่เจ็บใจที่ต่อว่าเขาไป
ก็ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด
ริมฝีปากบางเม้มแน่นอย่างนึกโกรธที่พาตัวเองออกไปจากห้องนี้ไม่ได้เสียที
ตากลมเล็กตวัดมองราวจะกินเลือดกินเนื้อ
“หลีกไป!”
เธอสั่งเสียงห้วน
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งคนอย่างฉัน ลืมสถานะตัวเองหรือไงฮะ!”
วิลเลียมเค้นเสียงใส่ด้วยอารมณ์เดือนดาล ก่อนกระชากร่างเล็กปะทะอกกว้าง
มือใหญ่ออกแรงบีบต้นแขนเรียวจนเริ่มช้ำ
เล่ม 2 แดนรักมาเฟียเถื่อน
“จะไปไหน”
ถามเสียงห้วน
“ฉันจะกลับเมืองไทย”
ปัญญาวีร์ ตอบกลับโดยไม่หันมามองอีกคน สร้างความหงุดหงิดให้มาเฟียหนุ่มไม่น้อย
“ผมบอกไปแล้วไงว่าไม่ให้กลับ”
พูดจบก็ถอนหายใจดังพรืด
“แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน”
เธอแย้งกลับเสียงดังไม่แพ้กัน พลางตวัดตามองเพียงนิดแล้วหันไปสนใจหาทางออกต่อ
และเธอก็มั่นใจว่ามันต้องมีสักทางที่จะพาเธอออกไปจากผู้ชายบ้าๆ คนนี้
แล้วอย่าได้เจอกันอีกเลย เหตุการณ์วันนี้ มันก็แค่ฝันร้ายและเธอต้องลืมมันให้ได้
“สิทธิ์ของผัวไง”
มาเฟียหนุ่มตอบกลับด้วยคำเข้าใจง่ายแต่คนฟังหน้าเห่อร้อน
“หยาบคาย ฉันไม่เคยยอมรับคุณ”
เล่ม 3 บ่วงรักบอดี้การ์ดเถื่อน
“จะ…จะทำอะไรฉัน”
มัลลิกาถามเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อป้องกันการถูกรุกล้ำ
และไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไปเหมือนกัน เดี๋ยวก็หน้าร้อนผ่าว เดี๋ยวก็ใจเต้นโครมคราม
สลับกันอยู่ได้ ทั้งที่ผู้ชายแปลกหน้าคนนี้หน้าตาก็ธรรมดา หล่อสู้แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่ได้
แล้วทำไมใจเธอถึงได้พากันเต้นกระหน่ำแบบนี้เล่า!
“ทำเสียงให้มั่นคงหน่อย คนสวย”
เสียงทุ้มดังชิดผิวแก้มนุ่มราวผิวเด็กจนอดใจไม่ไหวเผลอทาบปาก
สัมผัสแก้มนุ่มก่อนตัดใจถอยห่าง แต่สองมือยังไม่คิดจะละห่างจากเรือนร่างของหญิงสาว
“อย่าทำอะไรฉันนะ ไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณแม่ แล้วก็ฟ้องพี่ชายฉันด้วย
คราวนี้นายไม่ได้ตายดีแน่ ไอ้คนปากเสีย”
คุณหนูคนสวยเค้นเสียงขู่ด้วยอาการปากสั่นระริก
“ไม่ทำหรอก เพราะผมจูบคุณไม่ลง”
ไรอันโต้กลับชิดริมฝีปากคู่สวย ปากบอกไม่อยากจูบ แต่ตอนนี้ใจทั้งหมดของเขา
กำลังอยากลิ้มลองริมฝีปากคู่นี้สักครั้ง เมื่อปากกับใจสวนทางกันและเขาก็ขอทำตามใจมากกว่า
ไรอันจึงกดปากร้อนทาบบนปากนุ่ม ดูดเม้มกลีบปากบางที่เม้มสนิทเพียงเสี้ยวนาทีแล้วถอยห่าง
มัลลิกาเบิกตาโต ร่างกายทุกส่วนเกร็งไปหมด กลีบปากสวยที่เม้มสนิทในคราแรก
ก็เผยอเชิญชวนโดยไม่รู้ตัว ไรอันจึงทาบริมฝีปากบดเคล้าลงอีกครั้ง
กดคลึงริมฝีปากล่างจนพอใจในรสชาติที่หวานละมุนไม่เหมือนใคร
เขาก็หันมาทำเช่นเดียวกันกับริมฝีปากบน จัดการแทะเล็มอ้อยอิ่ง
“อืม…”
อดีตนายตำรวจหนุ่มพึมพำพอใจและคิดไม่ถึงเลยว่าปากเสียๆ เช่นเธอจะหวานล้ำ
และเดียงสาได้มากขนาดนี้ หรือแม่คุณจะเสแสร้ง แต่ช่างเถอะ เธอจะเสแสร้งหรือไม่
เขาก็ไม่สนใจเพราะเขาชื่นชอบความหวานของหญิงสาวเสียแล้ว
