ซาตานร้ายสยบรัก (ฉบับฮอตฉ่า) – มาลีรินทร์
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีฉากอิโรติก ความรุนแรงทั้งทางด้านคำพูด และการกระทำค่อนข้างมาก
ควรใช้วิจารณญาณก่อนเสพนะคะ (เราเตือนคุณแล้วนะ !) แต่หากต้องการความฟิน ความแซบ รับรองไม่ผิดหวังค่ะ
“พี่ปราปต์ไม่เคยนึกรักอินสักครั้งเลยหรือคะ…”
“อันที่จริงผมก็รักคุณอยู่แทบทุกคืนนะอุรัตน์นรินทร์”
คำตอบของสามีทำให้เธอหน้าชา
‘รัก’ ของปราปต์กับ ‘รัก’ ของเธอมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
“ลงจากรถเข้าไปในป่ากันดีมั้ย ที่กว้างๆ ได้อารมณ์ดี”
“ยะ… อย่าค่ะ”
“กล้าขัดใจผมเหรออุรัตน์นรินทร์”
ใบหน้าสวยซีดเผือด ไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดมาจนถึงขั้นนี้
แต่พอเห็นคนใจร้อนเดินลงจากรถพร้อมปิดประตูดังปังไปแล้ว
เธอก็เลยต้องยอมตามเขาลงไป
มือข้างหนึ่งดึงสาบเสื้อของตัวเองเข้าชิดติดกัน
ขาที่ก้าวเดินลงมาสั่นพั่บๆ ทั้งกลัวทั้งหวาดหวั่น
เห็นหลังเขาไวๆ ก้าวลึกเข้าไปที่ชายป่าลับตาคนน้ำตาก็ยิ่งไหลซึมออกมา
“คุณไปยืนหลังต้นไม้นั่นนะ”
เสียงเข้มร้องสั่งพร้อมชี้นิ้วไปที่หมาย ส่วนตัวเองกลับหลังหันปลดเข็มขัดกางเกงอย่างรีบร้อน
ไม่นานเกินรอร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามาประชิดตัวเธอ ระดมทั้งปากทั้งจมูกซุกไซ้มาที่ซอกคอ เนินอก
โดยไม่สนใจสักนิดว่าเธอกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ มีอารมณ์พิศวาสร่วมกับเขาบ้างหรือไม่
“วันหลังจะมาหาผมใส่กระโปรงมาดีกว่านะคุณ ถลกง่ายดี”
ปราปต์กำลังไม่สบอารมณ์ ที่พยายามปลดกระดุมกางเกงยีนส์ตัวเล็ก
ที่สมัยนี้มันมีตั้งสี่ห้าเม็ดกว่าจะสุด แถมกางเกงเจ้ากรรมยังแน่นลีบไปตามเรียวขาเล็กเรียว
จนถอดยากถอดเย็น ไม่ทันใจเขาเอาซะเลย
“อะ… อินถอดเองดีกว่าค่ะ”
เมื่อแรงดึงรั้งเนื้อผ้าที่ทั้งแข็งทั้งหยาบแบบไม่เบามือของสามี
ทำให้เธอเริ่มเจ็บแสบบริเวณต้นขา อุรัตน์นรินทร์จึงตัดสินใจเป็นฝ่ายขอปลดเปลื้องมันเอง
คนที่เขาไม่ได้รักอย่างเธอ จะไปหวังให้เขาทะนุถนอมได้ยังไงกัน…
“อืม เอาสิ” ปราปต์หายใจแรงเหมือนไม่อยากจะรอช้าสักวินาที
“ผมคงต้องถอนคำพูดที่ว่าคุณมันไร้ประโยชน์ เพราะอย่างน้อยๆ ผู้หญิงอย่างคุณ
ก็ยังช่วยผ่อนแรงผมด้วยการถอดกางเกงตัวเอง ให้ผัวอย่างผมเอาได้สบายๆ”
